Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Θες να γίνουμε φίλοι?

Είμαι 27 χρονών (καλά 26 ακόμα αλλά το λέω για να το συνηθίζω σιγά σιγά) και ικανοποιημένη σε γενικές γραμμές από τις επιλογές μου ή με το πως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα από μόνα τους. Έχω ζήσει κάποια πράγματα που ήθελα να ζήσω μέχρι στιγμής και άλλα τα έχω αναβάλει για αργότερα. Έχω ταξιδέψει αρκετά και συνεχίζω. Έχω βρει ενδιαφέροντες και μη ανθρώπους στο δρόμο μου, με κάποιους έχω κρατήσει επαφές με άλλους όχι. Τη συγκεκριμένη στιγμή είμαι ελεύθερη σε όλα τα επίπεδα για να επιλέξω αυτό που θα κάνω από δω και πέρα (αν και φοβάμαι ότι τελικά θα επιλέξω την ανέξοδη λύση και δεν θα καταφέρω να ξεφύγω αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας τώρα) και αν βρεθώ στην ανάγκη να ακούσω μια φιλική φωνή θα βάλω μεν μπροστά το 00 αλλά θα την ακούσω. Δεν λέω, υπάρχουν φορές που θέλω να βγω έξω και δεν βρίσκω ένα όνομα στη λίστα του κινητού μου που θα ήθελα ή θα μπορούσα να πάρω αλλά γι’ αυτό φταίω εγώ που δεν κρατώ πολλές επαφές, χάνομαι για χρόνια και μετά ντρέπομαι να δώσω σημεία ζωής. Γενικά είμαι αρκετά ισορροπημένη και αυτάρκης και -όπως συνηθίζεται- νιώθω περισσότερο τη μοναξιά μου όταν δεν είμαι μόνη.

Όταν ξεκίνησα το βλογ το έκανα από εσωτερική ανάγκη να μοιραστώ κάποια πράγματα αν και ήξερα ότι οι πιθανότητες να διαβάσει κάποιος το βλογ μου –δεδομένου ότι το κρατώ ως επτασφράγιστο μυστικό από όλους τους γνωστούς και φίλους- ήταν μηδαμινές. Έτσι, απευθυνόμουν μεν σε «κάποιους» και ήλπιζα ότι μπορεί και να το διάβαζε κάποιος αλλά δεν τρελλαινόμουν κιόλας. Έμπαινα στο βλογ μου για να γράψω και για να διαβάσω άλλα βλογ στα οποία δεν άφηνα και σχόλια γιατί ψιλοντρεπόμουν (απομεινάρι της παιδικής μου ηλικίας που πέρασα με φανταστικούς ήρωες βιβλίων το οποίο έχω ξεπεράσει πλέον σε διαπροσωπικές επαφές). Και ξαφνικά μια μέρα βρήκα ένα σχόλιο. There was life out there! Κάποιος με διάβαζε. Για λίγο η σχέση ήταν ιδιαίτερα προσωπική αλλά μετά άρχισαν να μου μπαίνουν ιδέες. Αφού με βρήκε ένας γιατί όχι και άλλοι? Μήπως εγώ δεν άξιζα να διαβάζομαι?! Νομίζω υπεπεσα στο αμάρτημα μετά τα πρώτα 2 σχόλια. Άρχισα πλεόν να ενδιαφέρομαι πόσα σχόλια είχε κάθε ποστ. Έμπαινα πιο συχνά στο βλογ μου μόνο και μόνο για να ελέξγω τα σχόλια. Υπήρξαν φορές που δεν είχα απολύτως τίποτα να πω ή να σχολιάσω και παρόλα αυτά ένιωθα ότι έπρεπε να γράψω κάτι αλλιώς μπορεί να χάνατε το νεαποκτηθέν ενδιαφέρον σας.

Πριν μερικές μέρες γράφοντας το προηγούμενο ποστ αποφάσισα πως μπορεί μεν το βλογ να συμπληρώνει κάποιο κενό στην προσωπική μου ζωή αλλά σίγουρα δεν είναι η λύση και πως δεν θα το σκέφτομαι και σε βαθμό κακουργήματος βρε αδερφέ! Θα μπαίνω μόνο όταν έχω κάτι να γράψω, όταν θα θέλω να διαβάσω άλλα βλογς ή όταν θα βαριέμαι αφόρητα (κάτι που συμβαίνει παραδόξως συχνά!) και ο αριθμός των σχολίων δεν θα με επηρεάζει ποσώς. Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε που λέει και το άσμα.

Και μετά διαβάζω κάποια άλλα ποστ.

Και νιώθω σαν να είναι η πρώτη μέρα στο σχολείο, όλα τα παιδάκια έχουν βρει φίλους κι εγώ κάθομαι μόνη μου στη μέση της αυλής και δεν μπορώ να αποφασίσω τι να κάνω και σε ποιο να μιλήσω τελικά για να γίνουμε φίλοι.

Υ.Γ 1: Αχρείαστη την ανεβάζουμε αχρείαστη την κατεβάζουμε τη Dr.Psychia και τους συναδέλφους της αλλά τελικά το παιδικό τραύμα και οι εμμονές πάνε σύννεφο!


Υ.Γ 2: Υπόσχομαι αυτό να είναι το τελευταίο ποστ της σειράς «Μίζερα ποστ και οι βλόγγερς που τα ανέδειξαν» αλλά και πάλι ποιος μπορεί να ξέρει!

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

nomizw en oulloi oi bloggers pou xairontai me tin antapokrisi pou tous deixnoun fellow bloggers. sti kipro einai polu diskolo na gnwriseis nea atoma (isws mono gia mena?) kai akoma kai na gnwriseis atoma pou exoun kapoio endiaferon, spania vriskeis atoma me koina endiaferonta, koino background, ktl.
otan arxizeis na gnwrizeis kapoia atoma mesw blogs, exeis tin eksapsi pou exeis otan gnwrizeis kainouries parees, oi opoies einai pio pithano na exoun polla koina mazi sou mias kai to profile twn bloggers panw katw einai paromoio. so pistevw en entelws fisiologiko na theleis na diatireis kapoia morfi epafis mesw tou blogging.

giati niwtheis moni sou omws?

Ανώνυμος είπε...

σε διαβάζουμε σε διαβάζουμε και ζούμε τον πόνο σου.
Το να βρείς ενδιφέροντες φίλους στην Κύπρο είναι πολύ δύσκολή δουλειά, πού ούτε εγώ κατάφερα. Έτσι το 00 στο τηλέφωνο παραμένει κτλ κτλ κτλ

Μαρία

Ανώνυμος είπε...

heh it's nice to be read but don't let that be the whole purpose of writing.

Ανώνυμος είπε...

Από τη μια χαίρομαι που ήμουν διακριτική και δεν εκαταλάβετε, από την άλλη...μά κανένας να μην καταλάβει την αφορμή και το νόημα του ποστ! Εξηγούμαι, λοιπόν, χωρίς παρεξήγηση: Στο προηγούμενο ποστ είχα ρίξει την εισήγηση ότι μπορεί ο κάθε μπλογγερ φερ' ειπείν να επιλέξει 4-5 εικονικούς φίλους και να φροντίσει να γίνουν και πραγματικοί. Και μετά διάβασα για τη συνάντηση άλλων μπλογγερς με τους οποίους αλληλοδιαβαζόμαστε. Και για μερικά δευτερόλεπτα ένιωσα μια μικρή αίσθηση απόρριψης (την οποία περιέγραψα γραφικά ως την πρώτη μέρα στο σχολείο). Η εισαγωγή ήταν για να εξηγήσω ότι δεν έχω λόγο να νιώθω έτσι ειδικά επειδή δεν μπορείς να νιώσεις απόρριψη από τη μη συμπερίληψη σου σε ένα κλάμπ στο οποίο δεν είχες κάνει αίτηση εισδοχής. Με το που έγραψα το ποστ σκέφτηκα ότι είναι καλύτερα να μην το δημοσιέυσω. Είπαμε να είμαστε ειλικρινείς αλλά να μη βγάζουμε και όλες τις ανασφάλειες μας δημόσια! Αλλά μετά σκέφτηκα ότι αυτό το βλογ είναι εν μέρει η ψυχοθεραπεία μου και πως αυτό είναι το όλο νόημα της ανωνυμίας.Να μην σκέφτεσαι τι θα πουν οι άλλοι γι' αυτά που αισθάνεσαι και λές. Και το δημοσίευσα, περισσότερο για μένα παρά για οποιονδήποτε άλλο.
Το έβγαλα λοιπόν από το σύστημα μου και πάμε γι' άλλα!
Πάντως αυχαριστώ για τα σχόλια!

Ανώνυμος είπε...

a. ok omologw en epiasa to hint oute sto pio katw post oute se afto..
de nomizw na prepei na niwtheis left out giati 4 plasmata apo oli tin blogosfaira evrethikan. De simainei oti epeidi vrethikan oi sigkekrimenoi, oti den endiaferontai na gnwrisoun kai allous. egw proswpika exei pollous kai allous bloggers pou tha thela na gnwrisw. alla epidi kserw oti polloi theloun na meinoun anwnimoi ktl pros to paron de lew kanenos giati fovamai tin aporripsi, estw kai elafrias morfis ;-P
Etyxe na vrethoume oi sigkekrimenoi giati i mia blogger itan arketa organwtiki kai dinamiki wste na mas mazepsei.
eimai sigouri oti sto perasma tou xronou, otan tha exeis perissoteri epafi kai sinomilies mesw comments kai tha sindetheis perisotero me kapoious, tha erthei i fasi pou tha vretheis kai sy, kai tha grapseis kai postakia gia ta atoma p gnwrises :-)

p.s:to oti se exoume arketoi sta links mas de sou leei tipota re spockaki?

Ανώνυμος είπε...

Cake μου δεν χρειάζεται να απολογείσαι για τίποτε. Είπαμε γι'αυτό είναι τα βλογ. Για να αποφεύγουμε αυτά που μας κουράζουν στην πραγματικότητα. Και μην ανησυχείς για μένα, μια χαρά είμαι και απολαμβάνω την ανωνυμία και την αποστασιοποίηση! Και το ποστ το κράτησα ασαφές ακριβώς γιατί δεν ήθελα να κάνω κανέναν να νιώσει άσχημα επειδή έκανε αυτό που ήθελε, ακριβώς όπως θα έκανα κι εγώ. So forget about it and enjoy your new "real" friends.
Α και σχόλια γράφω μόνο όταν νιώθω αρκετά έντονα για κάτι και έχω κάτι να πω γι'αυτό και ούτε είναι ούτε θα είναι συχνά.

Ανώνυμος είπε...

ρίξε μια ματιά εδώ

http://osr55.wordpress.com/

Ανώνυμος είπε...

hehe an den kserame gia ti sinantisi pos na piasoume to hint? kai elega kai go kati den kolla :P anyway don't feel that way, siga no biggie

Ανώνυμος είπε...

dearest Dr Spock...
otan e3ekinisa to blog itan kati apla gia poskolio. Tora eimai addicted sto blog mou. Egina emotionally attached. I know, en ili8io alla exo arketes anamnisis jimesa etsi en enan allo diary (pou apla prepei na kamo print gia na to fila3o).

Touta ta doubts ktl exo ta je sixna, je men sou po nio8o a bit of loser pu 2 pou tous kalliterous mou filous egnorisa tous meso tou bloggin' business.

Pou tin alli, who takes blogs seriously? Grafeis oti 8eleis je grafoun sou oti comments tous kapnisei...