Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Έμαθα χτες ότι μια παλιά μου φίλη, με την οποία είχαμε χαθεί λίγο τα τελευταία 2-3 χρόνια παντρεύεται. Και ενώ πραγματικά χάρηκα πάρα πολύ για εκείνην ταυτόχρονα με έπιασε και μια μικρή μελαγχολία. Μελαγχολία που οι άλλοι είναι σίγουροι και ευτυχισμένοι με τις επιλογές τους και προχωρούν τη ζωή τους ενώ εγώ νιώθω να είμαι μόνιμα κλειδωμένη σε ένα μάμπο. Ένα βήμα μπροστά, ένα βήμα πίσω.

Δε ζηλεύω κανέναν που παντρεύεται, πόσο μάλλον μια παιδική μου φίλη που θέλω να δω ευτυχισμένη, αλλά μερικές φορές με πιάνω να ζηλεύω τη βεβαιότητα τους. Τη βεβαιότητα που ένιωσα κι εγώ κάποτε αλλά είναι πολύ πιο δύσκολη second time around. Σε μια περίοδο γενικής αβεβαιότητας στη ζωή μου χρειάζομαι να ξέρω ότι έχω μία σταθερά. Μία σταθερά για την οποία να μην αμφιβάλλω όποτε κάτι δεν πάει όπως το θέλω.

Δε ξέρω...ίσως τελικά το πρόβλημα να είμαι εγώ.

9 σχόλια:

Gourounella είπε...

ίσως να είναι ένα από τα μοναδικά ποστ που έκανες που ξεκλειδώθηκες λίγο! Να μην ανησυχείς γιατί κανείς και καμία σχεδόν δεν είναι ποτέ σίγουροι. Πόσο σίγουροι άλλωστε μπορείς να είσαι για την επιλογή σου; Εδώ δεν είμαστε σίγουροι για τις επιλογές μας που αφορούν αποκλειστικά τους εαυτούς μας. το νιώθω και εγώ. Θέλω και εγώ βεβαιότητα, κοινά βήματα και κοινά όνειρα. Από την άλλη δεν είσαι ποτέ σίγουρος αν η βεβαιότητα θα σου φέρει και την ευτυχία.Ο γάμος είναι σαν το λαχείο. ή θα σου κάτσει ή δε θα σου κάτσει!

Praktor είπε...

sumfwnw apoluta me thn prwth protash ths gourounellas.oso den gia thn sigouria...e...den eimai kai toso sigourh an einai sigourh:))

drSpock είπε...

@Γουρουνέλλα: Μα γιατί το λες αυτό? Έχω άλλα 2-3 σε 3 χρόνια περίπου. Δεν είναι κι άσχημα!

Σοβαρά όμως, το ξέρω ότι η βεβαιότητα δεν εγγυάται τίποτα αλλά θα την ήθελα. Και ακριβώς επειδή την έχω νιώσει τη θέλω ξανά. Κι αν ξεκινάς με τις καλύτερες -υποτίθεται- προοπτικές και η ζωή σου τα στραβώσει μετά τουλάχιστον ξεκινάς από ψηλά. Αν ξεκινήσεις από χαμηλά που θα φτάσεις? Δε ξέρω..προβληματίζομαι.

(ΥΓ: Πότε θα μου δείξεις πως γίνονται τα υπέροχα cupcakes σου?!)


@Πρακτωρ: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα δηλαδή. Συμφωνείτε όλες.

Sike είπε...

another vote for gourounella's first protasi

συμφωνώ και με την απάντηση σου στη γουρουνα. Για μένα "βεβαιότητα" δεν σημαίνει εγγύηση ότι όλα θα είναι ρόδινα, αλλά ότι "είμαι βέβαιη πως με βάση τούτα που ξέρω για τον άλλο -καλά και κακά- θα περάσουμε καλά και αυτή η ιδέα με αρέσει". "Είμαι βέβαιη ότι με αυτόν τον άνθρωπο είναι που θέλω να ζήσω/κάνω σπιτικό/οικογένεια/ταξίδια/γεράσω κτλ - regardless of any faults"

dunno if making sense here

drSpock είπε...

@Sike: Ok, I get the drift! Αλλά μέχρι τώρα φαντάζομαι εκαταλάβετε ότι δυσκολεύομαι με τα soul-searching και άρα δεν πρόκειται να τα βλέπετε συχνά. :)

Πίσω στο θέμα μας, ναι εκατάλαβα και επαυξάνω.

Diasporos είπε...

Δέν έχεις άλλο τρόπο παρά να είσαι ο εαυτός σου. Όσα γυρεύκεις έρκουνται σου πάντα σαν απάντηση του ποιά είσαι, φτάννει να έσιεις την ειλικρίνεια να ζείς αληθινά. Τζιαι να μέν καρτεράς "φυσιολογικές" επιλογές. Έν σε φορεί τούντο παπούτσι.

To be your self is the most radical action you could ever take.

ρίτσα είπε...

i am in that place

Neerie είπε...

i read you
νομίζω έννα νιώσεις όσον πιο σίγουρη γίνεται άμαν ξέρεις ότι εν θέλεις να τον χάσεις τον άλλο, με τα καλά τζαι τα κακά του τζαι ότι θα κάμεις ότι περνά που το σιέρι σου για να το κάμεις να δουλέψει

τίποτε όμως εν σου εγγυάται ότι θα είναι επιτυχία, εφόσον εξαρτάται τζαι που τον άλλο αλλά τζαι που εξωτερικούς παράγοντες... το θέμα είναι να είσαι σίγουρη για τον εαυτό σου

καλή (μας) επιτυχία

drSpock είπε...

@Διάσπορος: Α, ρε Διάσπορε. Μερικές φορές νιώθω ότι στην Κύπρο πρέπει να κάμνω αγώνα με τον εαυτό μου κάθε μέρα μόνο και μόνο για να είμαι ο εαυτός μου και όχι οι επιλογές των άλλων. Που εν να πάει!

@Ρίτσα: Έλα να γίνουμε πολλοί :)

@Neerie: I read you too.
Καλή μας επιτυχία indeed.