Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Περί εκλογών

Αμαρτία μου ξομολοημένη δεν είμαι βαθιά πολιτευόμενο άτομο. Ξέρω τι συμβαίνει γύρω μου και παρακολουθώ τα τεκταινόμενα αλλά, στην Κύπρο ειδικά, αποφεύγω πολιτικές συζητήσεις για το λόγο ότι είμαι και διπλωμάτης (Ζυγός γαρ) και βαριέμαι να τσακώνομαι με τον κάθε κολλημένο!

Κάτι αυτό, κάτι το ότι στις τελευταίες εκλογές (από το 2003 και μετά βασικά) τυγχάνει πάντα να λείπω, είναι ίσως η πρώτη φορά που προβληματίζομαι πραγματικά τι να ψηφίσω στις επερχόμενες βουλευτικές και σίγουρα η πρώτη φορά που θα κάτσω να δω μέχρι τέλους τηλεοπτικό ντιμπέτ αρχηγών κομμάτων! Γιατί, κακά τα ψέματα ό,τι και να λένε οι υποψήφιοι -που μέχρι στιγμής δε λένε και πολλά- κόμμα θα αναγκαστείς να ψηφίσεις. Και αυτό το κόμμα θα βάλει στη βουλή τα βασικά και παλαιά του στελέχη και όχι απαραίτητα αυτούς με τους περισσότερους ψήφους. Αλλά και πάλι όποιος και να μπει θα ακολουθήσει ουσιαστικά τη γραμμή του κόμματος που τον ανέδειξε, άρα μία από τα ίδια. Και δε ξέρω αλλά έχω την εντύπωση ότι, με την εξαίρεση των παλιών στελεχών/καραβάνων, όλα τα κόμματα έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα συλλογής διαφορετικών -και ελαφρώς άσχετων- υποψηφίων με την ελπίδα να μαζέψουν ακόμα και την τελευταία σκόρπια ψήφο.


Προβληματίζομαι...



Και υποψιάζομαι ότι θα προβληματίζομαι περισσότερο μετά το ντιμπέιτ.



Για το αν θα τους μαυρίσω όλους τελικά.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Δεν τους λυπάσαι αυτούς που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις πράξεις των κομμάτων? Δεν έχουμε καμμιά διαφορά απο την Ελλάδα. Απλά δεν ξέρουμε ακόμα Η αν θέλεις δεν μάθαμε ακόμα τον πραγματικό λόγο ύπαρξης των κομμάτων μας. Η μάσα. Να φαω να φάεις να Φαμε ολοι.Πολύ απλοικο το ξερω αλλα λυπάμαι ολους που αναλώνουν την ζωή τους για να υπερασπιστούν τα κόμματα τουσ. Ενα Μόνο. Ποιος καταδικάστηκε για διφθορά?Ολοι τρώνε.Απλά δεν μπορούμε να το αποδείξουμε.ΑΚΟΜΑ!