Μείον 1 για το Λονδίνο. Το περπάτημα.
Όποτε περπατώ για πάνω από 5 λεπτά -δηλαδή κάθε μέρα- δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι. Τα πάντα. Τα διλήμματα για την πορεία της ζωής μου, τα what if μου, τα ίσως και τα μη μου. Εν ολίγοις αυτά που συνήθως με χαλάνε.
Γιατί να μην μπορώ κι εγώ να είμαι μια χαζοχαρούμενη, απόλυτα ικανοποιημένη με τη ζωή μου, χωρίς να θέλω ποτέ τίποτα παραπάνω και πάντα σίγουρη για τις -δήθεν- επιλογές μου? Γιατί να πρέπει πάντα να αμφισβητώ και να αμφιβάλλω? Γιατί να μην είμαι ποτέ σίγουρη για το τι θέλω ή για το πως να το αποκτήσω? Πόσο πάει επιτέλους μια λοβοτομή?!
On the bright side of things, τουλάχιστον γυμνάζομαι!
ΥΓ1:Θέλω και τα δικά μου παιδιά μια μέρα να μπορώ να τα πηγαίνω σε παραστάσεις μπαλέτου και όπερας. Θα γίνει ποτέ κανένα Μέγαρο μουσικής στην Κύπρο ή θα πρέπει να παντρεφτώ πιλότο?!
6 σχόλια:
Χαχαχα! Και μέγαρο μουσικής να κάνουν στην Κύπρο, την Πέγκυ Ζήνα και τον Βέρτη θα φέρνουν για να το γεμίσουν.
Από πότε μου έμαθε την όπερα ο Κυπραίος; Άσε που η λέξη μπαλέτο εδώ κατάντησε συνώνυμη του "τριών-ρωσίδων-πάνω-σε-κάγκελο-να-τρίβονται",
Πιάσε ipod να μεν το σκέφετσαι. Εγώ έτσι έκαμνα, Dream Theater καθώς περπατούσα στους δρομους. Και επίσης μάθε να παρατηρείς τους ανθρώπους, τουλάχιστον το Λονδίνο έχει ποικιλία. Αν και αν πας σε μια χαλαρή χώρα και έρθεις πισω Λονδίνο ψυχοπλακώνεσαι με τις κλαμένες φάτσες και τον καιρό. Πώς άντεξα 3 χρόνια Λονδίνο δεν μπορώ να καταλάβω.
Ωραία τα μπαλέτα και οι όπερες αλλά πίστεψε με παιδιά στο Λονδίνο ΔΕΝ θέλεις να κάμεις. Σοβαρά, υπολόγισε που θα μένεις, πόσο μακριά θα είσαι από το κέντρο, σε ποιο σχολείο θα τα παίρνεις (για να μην σου τα μαχαιρώσουν), πόσα θα σου στοιχίζει για να πάρεις μια τετραμελή οικογένεια για όπερα και θα καταλήξεις στο συμπέρασμα. Καλύτερα στην Κύπρο και να πηγαίνεις Λονδίνο δυο φορές τον χρόνο να βλέπεις ότι θέλεις. Γιατί και Λονδίνο να είσαι δεν θα βλέπεις πιο σύχνα, δεν παν να το θέλεις διακαώς που δεν θα το θες.
Εν πάση περιπτώσει δεν κάνουν κάτι οπερατικές παραστάσεις το καλοκαιρί στην Πάφο; Ή εκάμναν; Δεν θυμούμαι. Άρα άμα το ψάξεις ακόμα και στην Κύπρο κάτι θα βρεις. Αλλά σου είπα τί να κάμεις το παντεσπάνι όταν το ψωμί είναι τόσο πικρό και ακριβό;
Κύπρος > Λονδίνο (άνετα)
oreos o sceptic alla opos pan ta pramata i kipros en na gini londino.
Idi i athina egine ameriki.Ides proodo?
@Αντί-Χρηστος: Τώρα να πω ότι δεν έχεις δίκαιο, αφού έχεις. Όλα είναι ζήτημα παιδείας και δυστυχώς δεν την έχουμε. Η μόνη λύση είναι να κάνουν όλοι οι βλόγγερ από 5 παιδιά (10 θα ήταν υπερβολή) και να φροντίσουν να τα παιδεύσουν. Ξεκίνα πρώτος!
(Πολύ λυπήθηκα που έκλεισες το μαγαζί)
@Σκέπτικ: Για το περπάτημα μου πέρασε. Ήταν ο Ερμής μου ανάδρομος φαίνεται, αλλά συνήθως προτιμώ να παρατηρώ τον κόσμο και τα κτιρια. Οσο για τα υπόλοιπα έχεις μεν δίκαιο αλλά το πρόβλημα είναι η έλλειψη κουλτούρας. Στην Κύπρο παρακαλώ κόσμο να έρθει μαζί μου να δούμε μια παράσταση το χρόνο ενώ εδώ θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ. Πάντως πολύ γρήγορα αλλαξες γνώμη 360 μοιρών! Τόσο πολύ σου άρεσε η εναλία χώρα, αποφάσισες να ανοίξεις σπίτι ή απλά παρηγορείς τον εαυτό σου? :)
@Ανώνυμος: Το πρόβλημα είναι ότι θα αντιγράψουμε μόνο τα μαχαιρώματα, τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία για μελλοντικές ιδιοφυίες και το ακριβό ψωμί. Πρόοδος, δεν το συζητώ!
Καλύτερη από ότι περίμενα η Κύπρος. Όλα τα μπόρει ο άνθρωπος όπως είπε και ένας σοφός μια φορά. Να ξεκινήσω και δουλειά με το καλό και τότε θα είμαι μια χαρά.
Ειλικρινά απορώ με αυτούς που τα έχουν με την Κύπρο. Είναι όλα θέμα νοοτροπίας και χιουμορ. Και να έχεις χιούμορ η Κύπρος είναι άψογη :)
Κοίτα, εγώ στην Κύπρο μεγάλωσα αλλά η μαμά με πήγαινε σε όπερα. "Όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος" ! Ακόμα κι αν λέγεται "φεστιβάλ Αφροδίτη" στην Πάφο...
Δημοσίευση σχολίου