Σήμερα γύρισα από τη «δουλειά» κατά τις 4:30 μετά από ένα κουραστικό τρίωρο και δεν πρόλαβα να μπω της πόρτας και να σκεφτώ ότι είναι καιρός να πλύνω τα πιάτα όταν εμφανίστηκε ο Κ.Γ. με μία σωλήνα και κάτι εξαρτήματα. Όταν είπα πως δεν είχα αποφασίσει για τίποτα ακόμα μου είπε ότι θα εφτιαχνε την παροχή της κουζίνας που ήταν «ζήτημα 10 λεπτών» γιατί δεν μπορούσαμε να έχουμε διαρροή. Με τα νεύρα κρόσσια έκατσα στον καναπέ να δουλέψω στον υπολογιστή (άδικα χαρήκατε για το τρίωρο!). Μετά από καμια ώρα ανακοινώνει ότι τέλειωσε με την κουζίνα κα πάει να φύγει.
drSpock: Και με το μπανιο τι θα γίνει? (ερωτώ υποψιασμένη και με μαύρα φίδια να με ζώνουν!)
Κ.Γ: Το μπάνιο έχει νερό.
drSpock: Δεν εννοώ τη μπανιέρα!
Κ.Γ: Ε, ο νιπτήρας και η τουαλέττα δεν έχουν νερό προς το παρόν, θα το κανονίσω αύριο.
drSpock: Τι εννοείς αύριο?!!!!(Δολοφονικές ματιές διαστάσεων ατομικής βόμβας). Άλλαξες την παροχή στην κουζίνα για να μην έχω εναλλακτική για τη δεύτερη σωλήνα στο μπάνιο και τωρά λες μου αύριο! Δεν υπάρχει περίπτωση. Θα το τελειώσεις τώρα (είμαι σκύλλα το ξέρω).
Ζώντας με 4 γυναίκες ο Κ.Γ. έχει μάθει πως κάποιες στιγμές καλό είναι να μην φέρνει πολλές αντιρρήσεις και υποχωρεί. Εν μέσω τρυπανιών και χάους μαζεύω τα νεύρα μου και πάω στον υπολογιστή της μικρής να δουλέψω γιατί σε τέτοιες συνθήκες καλύτερα να μην βλέπεις. Φυσικά κατέληξα να βλέπω ντοκυμανταίρ στον Η/Υ γιατί με τόσα νεύρα δεν καταλάβαινα τι έγραφα και γιατί δεν έχουμε ούτε ίντερνετ λόγω έργων (της ΑΤΗΚ)!
Κατά τις 8 έρχεται η μικρή και μου ανακοινώνει γελώντας ότι τέλειωσαν και να πάμε να δούμε την ακαταστασία (πως δεν τη σκοτώνω ώρες ώρες είναι θαύμα). Ανεβαίνουμε και αντικρύζω τη Χιροσίμα μετά τους Αμερικανούς! Ντουλάπια και συρτάρια στην κουζίνα στο πάτωμα, μία τρύπα στον τοίχο –ευτυχώς μικρή και χαμηλά για να καλυφτεί- και...γενικά το χάος (ευτυχώς που δεν αποφάσισα να καθαρίσω το Σ/Κ ή το προηγούμενο Σ/Κ!). Ακολουθώ τα συντρίμια μέχρι το μπάνιο και βλέπω την τουαλέττα να έχει κατεβεί ανεξάρτητη και να γέρνει ανέμελα στο μέσο του μπάνιου και μία τρύπα στον τοίχο! Ευτυχώς η επίδραση της μικρής είναι πάντα καταλυτική στο να βλέπω την αστεία πλευρά των πραγμάτων και αντί να κατεβάσω Χριστοπαναγιές με πιάνει νευρικό γέλιο και κατεβαίνω να ρωτήσω τον αίτιο τι θα γίνει. Φυσικά ο Κ.Γ. δεν πτοείται και μου ανακοινώνει ότι μετά την απεργία των εργατών στο Σικάγο ο κόσμος δουλεύει 8ωρο και πως ούτως η άλλως χρειάζεται κάτι εξαρτήματα ακόμα τα οποία θα αγοράσει αύριο. (Το γιατί δεν περίμενε να τα έχει όλα και να ξεκινήσει από το πρωί πριν να αρχίσει να βγάζει τρύπες στους τοίχους μου είναι πολύ λογική ερώτηση για να απαντηθεί στην οικογένεια μου. Μερικές φορές διερωτώμαι από ποιον έχω πάρει!) Ευτυχώς εξακολουθώ να γελώ –και να κλαίω ταυτόχρονα- και αποφασίζω once and for all πως ό,τι και να κάνω και όσο και να φωνάξω τελικά ο Κ.Γ. θα κάνει αυτό που θέλει (όπως πάντα) και υποχωρώ μπροστά στο αναπόφευκτο.
Ευτυχώς η μπανιέρα έχει νερό οπότε κάνω ένα ντους και αποφασίζω να το παίξω Σκάρλετ Ο’Χάρα (tomorrow is another day).
To be continued…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου