3 years and counting (?)

Το τίμιο ετούτο βλογκ κλείνει σήμερα αισιώς τα 3 χρόνια. Μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια έχει -και έχω- αλλάξει διάθεση και όχι μόνο αμέτρητες φορές.


Διαβάζοντας παλαιότερα ποστ αντιλήφθηκα ότι τα τελευταία 3 χρόνια έχω αλλάξει αρκετά. Δε ξέρω αν η ζωή μου έχει αλλάξει ουσιαστικά προς το καλύτερο αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει αλλάξει και εγώ έχω μεγαλώσει. Βέβαια, όπως μου είπε και κάποιος, πιο παλιά (επί Μονάχου και αργότερα) τα ποστ μου ήταν πιο διασκεδαστικά. Τώρα είμαι λίγο πιο μίζερη σοβαρή. Τότε, παρότι ψαχνόμουνα και επαγγελματικά και συναισθηματικά, ήμουν ίσως πιο αισιόδοξη. Μπορούσε να συμβεί το οτιδήποτε και όλα ήταν θέμα για ποστ. Τώρα, έχω την επαγγελματική καριέρα και καταξίωση (που δεν ήμουν καν σίγουρη ότι ήθελα) και γενικά δεν μπορώ να έχω παράπονο ούτε συναισθηματικά αλλά παρόλαυτά νιώθω ότι δεν είναι αρκετά. Νιώθω ότι κάτι λείπει ακόμα. Ότι έχω μπει και πάλι στη διαδικασία να περιμένω για να έχω αυτό που χρειάζομαι ολοκληρωμένα. Όλο το πακέτο. Το X factor που λέμε!


Όντως, είμαι πολύ μίζερη τώρα τελευταία. Κατάφερα να μετατρέψω ένα εορταστικό ποστ (από τα ελάχιστα πια) σε ένα καταθλιπτικό soul searching ποστ από αυτά που δεν ήθελα να ξαναγράψω! Πάω να φάω ένα κομμάτι τούρτα καλύτερα. Να ζήσουμε να μας θυμόμαστε χαιρόμαστε!

Αν μη τι άλλο, φέτος τουλάχιστον το θυμήθηκα!