Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Καθημερινά, λιτά κι απέριττα 1

Χτές έκανα κάτι που είχα να κάνω πολύ καιρό.


Περπάτησα για να πάω κάπου!


Συγκεκριμένα έβαλα τα ακουστικά μου και πήγα στο γυμναστήριο, 20-25 λεπτά μακρυά με τα πόδια, από κύριους δρόμους και εν ώρα κίνησης. Πολύ το ευχαριστήθηκα και θυμήθηκα και λίγο το Λονδίνο που με αυτή τη συνεχή ζέστη αρχίζω και το πεθυμώ. Εντάξει, τα κτίρια και οι δρόμοι δε σε ενέπνεαν το ίδιο και βασικά ήμουν εγώ και 2-3 αλλοδαποί αλλά λέω να το κάνω συχνά από εδώ και πέρα.

Ελάτε να γίνουμε πολλοί.

3 σχόλια:

Sike είπε...

όποτε περπατώ νιώθω ότι θωρώ την πόλη/τον τόπο για πρώτη φορά... εν διαφορετικό το βγιου που το αυτοκίνητο! νιώθω τουρίστας τζιαι αρέσκει μου :)

drSpock είπε...

@Sike: Ναι, και βλέπεις και πράγματα που δε θα έβλεπες. Προχτές αγόρασα ένα τέλειο ζευγάρι παπούτσια σε τιμή κόστους επειδή επέρασα με τα πόδια έξω που το κατάστημα!

Disciple είπε...

Τζιαι εμένα αρέσκει μου να περπατώ. Ειδικά τωρά που εκάμαν τζιαι πεζοδρόμια στην γειτονιά μου:) Θωρείς πράματα που εν τα βλέπεις με το αυτοκίνητο, μυρωθκιές (ευχάριστες ή όι). Σχεδόν πάντα πιάνω κουβέντα με άλλους πεζούς. Μια φορά εμιλούσα με ένα παππού 85 χρονών που αρνείται να μπει σε αυτοκίνητο τζιαι πάει παντού περπατητός. ήταν ένας λεβέντης!