Τα τελευταία ένα-δυο χρόνια κάθε φορά που με παραλαμβάνουν οι γονείς μου από το αεροδρόμιο και με έχουν του χεριού τους για 30-40 λεπτά χωρίς έξοδο κινδύνου και συνήθως σε αρκετά καλή διάθεση για να ξεκινήσω μια συζήτηση εν καλή πίστη, έχουμε ακριβώς την ίδια κουβέντα, η οποία έχει ως εξής (με ελάχιστες παραλλαγές).
Όπου Κ.Γ.: πατέρας, Μ: μήτηρ, dS:εγώ (φυσικά)
Μ: Πως επέρασες?
dS: Καλά.
Μ: Τι έκαμες στο Μόναχο/ Λονδίνο/Αθήνα/ Κων/πολη/ Σικάγο κ.λ.π?
dS: Εν για δουλειά/συνέδριο που επήα. Τι να κάμω?
Κ.Γ.: Ήταν για έρευνα?
dS: Ας πούμε! (Αφού δεν πρόκειται να επεκταθώ, τι ρωτάτε!?)
Κάπου εδώ η συζήτηση γυρνάει στο επαγγελματικό μου μέλλον.
Μ: Ποιος σε πληρώνει τωρά για να ταξιδεύεις?
dS: (Όλο και κάποιος εν να με πληρώνει!). Έν που κάτι ερευνητικά κονδύλια.
Κ.Γ. : Τι έγινε τελικά με τζείνο το κονδύλι που ήταν να πιάσετε?
dS: Εν εφκήκαν τα αποτελέσματα ακόμα (εγώ φταίω που σας τα λέω)!
Κ.Γ.: Και τι σκέφτεσαι να κάμεις τωρά?
dS: Όταν αποφασίσω θα σας ενημερώσω για να με πάρετε στο αεροδρόμιο.
Μ: Μα που εν να πάεις?
dS: Δεν ξέρω ακόμα, θα ενημερωθείτε εν καιρώ.
Κ.Γ.: Ναι, αλλά ο καιρός περνά.
dS: Ε, καιρός ένι, θα περάσει. Τι να κάμει?
Μ: Ναι, αλλά εμεγαλώσετε. Πότε εν να παντρεφτείτε, να κάμετε οικογένεια?
dS: Γιατί εγεράσαμε?
Μ: Τωρά εν η καλλύτερη ηλικία να κάμετε παιδιά. Εγώ στην ηλικία σου είχα σας και τις δύο.
dS: Τζαι τι εκατάλαβες?!
Κ.Γ.: Όι, εν καιρός σας. Να σας παντρέψουμε, να ησυχάσουμε.
dS: Δηλαδή αν δεν μας παντρέψετε εν θα ησυχάσετε?
Κ.Γ.: Ε, εν αλλιώς.
dS: Δεν μας εμεγαλώσετε σωστά?
Μ: Ναι…
dS: Άρα εμπιστευτείτε μας να ζήσουμε τη ζωή μας όπως θέλουμε.
Μ: Εμπιστευκούμαστε σας αλλά εν βλάφτει να παντρεφτείτε.
dS: Να σας υπενθυμίσω ότι έχετε τζαι μεγαλύτερη κόρη να παντρέψετε!
Μ: Ε, να δούμε τζαι τζείνη τι θα κάμει. Αφού τον περιμένουμε να τελειώσει τζαι να πάει στρατόν ακόμα!
dS: Δεν έχει σημασία. Εγώ δεν θα φάω τη σειρά της αδερφής μου!
Μ: Που είπες ότι εν να πάεις τον άλλο μήνα? Λονδίνο?
dS: Ναι (ωραία αλλάξαμε συζήτηση!)
Μ: Λονδίνο, εν ο γιος μιας συναδέλφου μου. Πολλά καλό παιδί, τελειώνει το διδακτωρικό του κιόλας.
dS: Να τον χαίρεται.
Μ: Να της πω ότι εν να πάεις να γνωριστείτε?
dS: ???????
Μ: Να τον πιάσεις τηλέφωνο αν χρειαστείς κάτι.
dS: Τι να χρειαστώ?!
Μ: Να σου δείξει το πανεπιστήμιο του.
dS: Ξέρω το!
Κ.Γ.: Εν τζι’ ο γιος της τάδε. Εν γιατρός.
dS: Να τον χαίρεται! Εγώ τι φταίω?!
Κ.Γ.: Εν τζαι χάνεις τίποτε να τον γνωρίσεις.
dS: Εν σας είπα! Εν μου αρέσκουν οι γιατροί!
Μ: Εγώ εν να της πω αν θέλει να του στείλει κάτι να σου το δώσει.
dS: !!!!!!!!!!!!!!!
Τα λεωφορεία που το αεροδρόμιο έχουν τακτικά δρομολόγια ένεν?!
16 σχόλια:
Kapnos Airport Shuttles 77771477 :]
όλοι οι γονείς μοιάζουν τελικά ε;
ώρες ώρες μεταδίδουν μου το άγχος τους χωρίς καν να μιλήσουν και ΕΝΙΜΠΟΡΩ
all time classic!
Αυτό το έργο το έχω ξαναδεί!
Συμπαθούσα...
βάλλε που το ένα, φκάλλε που το άλλο.
οι γονείς στην κύπρον αλλην έννοιαν εν εχουν για τα παιδκιά τους που τον αγαθό, αλλα βλαβερό ναρκισισμόν της κουλτουρας μας.
φίλε, έτσι συζητήσεις σε τόπο που δεν υπάρχει διαφυγή εν τες κάμνεις !! Ράδιο στο αυτοκίνητο, ράδιο. αλλά τζαι τα λεωφορεία μια χαρά ένι.
φίλε, έτσι συζητήσεις σε τόπο που δεν υπάρχει διαφυγή εν τες κάμνεις !! Ράδιο στο αυτοκίνητο, ράδιο. αλλά τζαι τα λεωφορεία μια χαρά ένι.
emenan oi gonioi mou potte en mou ekaman tin kouventa na pantrefto.ma potte. arkepsa na agxonoume oti ime iothetimenos
sike: Εδοκίμασα το μια φορά αλλά εν ταλαιπωρία γιατί εν έρχονται στο αεροδρόμιο. Τι να κάμω, θέλω και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο (μετάφραση: καλά να πάθω!).
Ρίτσα: Οι Κύπριοι τουλάχιστον, ναι. Να μην δυσφημίσω και άλλες φυλές άδικα!
Αντι-Χρηστός: Όπως και η ταχινόπιττα!
Γκερμανό: Φαντάζομαι γι'αυτό εμετανάστευσες?!
Διάσπορος: Έτσι κάμνω. Πάλε καλά που έχω και χιούμορ!
Ερυκίνη: Το ράδιο δυστυχώς το ελέγχει ο οδηγός (βλέπε πολύπαθος πατέρας με 3 κόρες που πρέπει να τις παντρέψει για να ησυχάσει!). Τα λεωφορεία θα τα ελέγξω όπως και δήποτε!
Παπουτσόσικο: Μιλάς για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου?! Νομίζω όμως, ότι δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το αν είσαι υιοθετημένος ή για το αν οι γονείς σου είναι σπάνιες μεταλλάξεις του Homo cyprioticus. Πιθανώς, απλά εμπίπτεις στην κατηγορία "γιος" αντί "κόρη" γεγονός που σου δίνει μερικά έξτρα χρόνια χάριτος. Enjoy it will it lasts!
ΧΑχαχα έγραψα ένα παρόμοιο ποστ πριν λίες μέρες! Εν γίνεται, οι Κύπριοι γονείς, όσο μορφωμένοι τζιαι να είναι, όσο ανοιχτομυαλοι τζιαι να το παίζουν, θέλουν να μας 'αποκατστήσουν', τέλος. Τζιαι όπως είπεν τζιαι η φίλη Αχάπαρη, εν τζιαι σταματά ποτέ τούτον το πράμα! Πάντα κάτι εννά βρίσκουν να λαλούν!
Χάτες καλήν υπομονήν!
Είναι πολύ απλή η λύση. Μπλόφα. Όταν αρχίσουν να μιλούν για γάμο πε τους ότι ενδιαφέρεσαι. Να δεις που θα σιωπήσουν. Εμένα όποτε μου λένε έτσι τους λέω ωραία καλέστε όλες αυτές τις κοπέλες φέρτε μου τα βιογραφικά τους να δω πόσο ψώνια είναι να δούμε τί θα κάμω. Κόφκεται ο βήχας αμέσως. Μουρμουρούν, μουρμουρούν αλλά σοβαρά τωρά ποιος κάμνει προξένια την σήμερον ημέρα; Εκτός και αν είναι μόνο οι δικοί μου που μόνο λόγια είναι. Εγώ πάντως δεν έχω έτσι πρόβλημα, μάλλον κάμνω και προληπτικό πόλεμο στυλ μάνα ηύρες μου καμιά με προίκα να με χαρτώσεις; Κάτι μουρμουρά, λαλώ της με λόγια τίποτε δεν γίνεται θέλω να την δω και μετά σιωπά.
Όμως για το οικονομικό συμφωνώ μαζί τους. Να είσαι σχεδόν 30 και ακόμα να ψάχνεις δουλειά (μιλώ γενικά τώρα δεν λέω για σένα) είναι άσχημο πράγμα. Πόσα χρόνια να μας συντηρούν οι γονείς; Συμπέρασμα, τα θέλουμε και τα παθαίνουμε.
μα ποιον αεροδρόμιο εν ερκουνται; εμένα άρεσεν μου :)
Eolica: Είδα το! Ευτυχώς εγώ δεν έχω μικρά ξαδερφάκια αλλά η μικρή (ποια μικρή δηλαδή 20 χρονών γαϊδούρα)-αδερφή παραπονιέται ότι εν αρραβωνιάζεται καμιά μας να βάλει κάτι ωραία φορέματα που έχει. Καθένας με τον πόνο του!
Sceptic: Προληπτικά, τους λέω εδώ και χρόνια ότι θα τους φέρω μαύρον και αλλόθρησκο και πως καλά κάνουν να μην περιμένουν εγγόνια που μένα αλλά για έναν περίεργο λόγο δεν φαίνεται να με πιστεύουν (μπλόφα στη μπλόφα?)! Τούτο με τα βιογραφικά (εννοείται και με φωτό) είπα το κι εγώ στη γιαγιά μου που με πρήζει ανεξαρτήτως καιρού και μέχρι στιγμής ακόμα περιμένω! Λες την επόμενη φορά να τους το προτείνω εγώ να δούμε τι θα γίνει?!
Όσο για το οικονομικό, είμαι ανεξάρτητη εδώ και 4 χρόνια αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι το διαμέρισμα είναι ευγενική χορηγία των γονιών μου και ακόμα δεν έχω πληρώσει ρεύμα ή νερό! Αλλά όντως, ως πότε να σε συντηρούν? Και όταν κάποιος σε συντηρεί οικονομικά αποκτά και δικαίωμα στη ζωή σου και τις αποφάσεις σου και αυτό δεν θα το ανεχόμουν από κανέναν.
(Για την απορία σου στο θέμα του χορηγού απάντησα ιδιωτικώς).
Sike: Το νούμερο δεν είναι για τα υπεραστικά ταξί? Αν όχι, απολογούμαι, θα το δοκιμάσω την αμέσως επόμενη φορά!
Είναι δύσκολο τη σήμερον ημέρα να μεγαλώνεις γονείς! Υπομονή drSpock ή ακόμα καλύτερα ένα ζευγάρι ωτοασπίδες ;)
Hehe...merika pramata en allasoun me tipote. Anagkastika enna ta ypofereis tziai pou to spiti.. Ypomoni
Η μακαρίτισα μάνα μου που ήξερε τις ιδέες μου, όταν της πήγαιναν προξενιά, για μένα, γειτόνισες και φίλες της, και της έλεγαν φυσικά, ότι η κοπέλα ήταν και "αμέμπτου ηθικής" (δηλαδή παρθένα, αν είναι δυνατόν!), εκείνη απαντούσε: "Αυτός δεν θέλει ηθικές. Ανήθικες θέλει..." Αλλά εμένα με βομβάρδιζε συνεχώς με παρατηρήσεις του τύπου "Τι θα κάνεις μόνος σου;" και ποιά θα σε περιποιέται;". Τελικά, είδε κι απόειδε και μου έκανε την πρόταση τουλάχιστο να κάνω ένα εξώγαμο παιδί και να μου το μεγαλώσει εκείνη! Τέτοια πρεμούρα οι γονείς!
Δημοσίευση σχολίου