Σάββατο 2 Αυγούστου 2008

Γουστάρεις δράμα?

Πήγα ψες να δω τραγωδία μόνη μου. Κανένας δεν ήθελε να έρθει μαζί μου γιατί δήθεν θα έλειπαν (φτηνές δικαιολογίες!) ή γιατί δεν γουστάρουν δράμα (τους φτάνουν τα δικά τους).

Κανονικά, ελλείψει παρέας δεν θα πήγαινα. Έχω ένα μικρό κόμπλεξ και δεν μ' αρέσει να βγαίνω έξω μόνη μου γι' αυτό και έχασα την παράσταση της Μήδειας πριν μερικές μέρες. Αποφάσισα όμως ότι δεν είναι και τόσο τραγικό να βγαίνεις μόνη σου και στο κάτω κάτω γιατί να μην μπορώ να βγάλω τον εαυτό μου έξω? Είμαι άλλωστε υπέροχη παρέα! Στα πλαίσια λοιπόν, της χειραφέτησης μου πήγα να δω τον "Αίαντα" στη Σχολή Τυφλών.

Και το μετάνιωσα.

Η παράσταση ήταν χαλαρά μέτρια και είμαι σίγουρη ότι στο κεφάλι του ο σκηνοθέτης πρέπει να το φαντάστηκε αλλιώς, δεν εξηγείται διαφορετικά. Οι δίπλα μου είχαν σκάσει στα γέλια (σε τραγωδία υπενθυμίζω) ενώ κάποιοι έφυγαν στη μέση. Το μόνο καλό ήταν που τέλειωσε γρήγορα! Επειδή είμαστε ευγενικός λαός (κατά βάθος) το χειροκρότημα κράτησε περισσότερο από ότι περίμενα και άκουσα και δύο αμυδρά "μπράβο" από συναδέλφους τους Κύπριους τα οποία δεν ξέρω και που να τα ανάξω. Κατάλαβαν κάτι που εγώ δεν κατάλαβα όταν μια γκόμενα σηκώθηκε από τις κερκίδες και άρχισε να σφαδάζει στη σκηνή πριν να ξανακάτσει στις κερκίδες ή ήταν συναδελφική αλληλεγγύη?!

Δεν υποστηρίζω ότι είμαι κουλτουριάρα, αλλά αν σε μια τραγωδία δεν αισθανθείς στο παραμικρό τίποτα από τον ορισμό της τραγωδίας (ήμουν το μόνο σπάσμα που τον αποστήθισε στο γυμνάσιο επειδή έτσι μας είπε η καθηγήτρια) τότε δεν νομίζω ότι φταίει μόνο ο θεατής αλλά και κάποιοι άλλοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ο υπερβολικός σουρεαλισμός σε αρχαίο δράμα βλάπτει σοβαρά τα νεύρα των θεατών! Αν δεν μπορείς, ρε φίλε, μεν κάμεις τραγωδία! Υπάρχουν άλλοι που μπορούν καλύτερα (σημείωση: η περσινή παραγωγή του ΘΟΚ "Ιφιγένεια η εν Ταύροις" ήταν η καλύτερη που είδα ποτέ).

Τελικά, αν και ήμουν όπως το αγγούρι με δύο θέσεις κενές δεξιά μου και δύο αριστερά, ευτυχώς που πήγα μόνη μου. Θα με είχαν γδάρει πριν να τελειώσει και τότε να δεις τραγωδία!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αρέσκει μου πολλά το θέατρο! Τζαι εν με πειράζει να πάω μόνη άμα λάχει γιατί εν χρειάζεται να μιλήσεις με κανένα (πάω τζαι σινεμά μόνη μου). Αλλά!!! τούντα σουρεάλ, εναλλακτικά, πειραματικά εν τα μπορω με τίποτε..νιώθω ότι έχασα άσκοπα 2 πολύτιμες ώρες που τη ζωή μου. Δεν μπορώ γενικώς τούτα τα δήθεν κουλτουριάρικα τζαι το στυλ "εν που εν το κατάλαβες γιαυτό που εν σου άρεσε". Οι φίλε μου, εκατάλαβα το, τζαι εν μαλακιά. Τέλος.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς έχω το κακό συνήθειο να σχολιάζω γι αυτό θέλω κάποιον μαζί μου. Επίσης, επειδή στο θέατρο συνήθως ξεκινούν κανένα μισάωρο καθυστερημένα και δεν μπορώ να κάθουμαι μόνη μου και να παίζω τα χείλη μου!