Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Τετάρτη πως βαριέμαι, την Πέμπτη δεν κρατιέμαι

Στη μακαρία νήσο ήρθα φέτος το καλοκαίρι με σχέδιο και δουλειές με φούντες. Έχω να γράψω μια ερευνητική πρόταση, να χειριστώ άλλες 4, να γράψω τουλάχιστον 2? άρθρα, να ξαναυποβάλω ένα τρίτο (που μου το απέρριψαν δις κάτι κακοί κακοί κριτές) και να ξεκινήσω 2 κεφάλαια για ένα βιβλίο. Σε γενικές γραμμές και όλα αυτά μέχρι μέσα Σεπτεμβρίου. Το αρχικό σχέδιο, λοιπόν, ήταν να δουλεύω γερά 4-5 ώρες κάθε μέρα και την υπόλοιπη μέρα να βγαίνω, να πηγαίνω θάλασσα και γενικά να μη μιζεριάζω όπως έκανα και πέρσι και πρόπερσι και αντιπρόπερσι. Ωράριο ευέλικτο καθότι μπορώ να δουλέυω και στο σπίτι. Ωραία? Ωραία.

Χτυπά το ξυπνητήρι στις 8:30. Το κλείνω μουγκρίζοντας και σηκώνομαι με τα χίλια ζόρια στις 11 γιατί «έχω να δουλεψω». Ανοίγω τον υπολογιστή και βλέπω τα ημαίλ μου (και τα 4) όσο τρώω τα κορνφλέικς μου. Βάζω το λαπτοπ στα πόδια μου και ανοίγω την πρόταση. Την κοιτάζω, σηκώνομαι, πάω μέχρι το ψυγείο και πίνω λίγο νερό. Ξανακάθομαι, την ξανακοιτάζω, κάνω σκρόλ μέχρι πιο κάτω και μπαίνω ίντερνετ. Χαζευω κανα δύο βλογ. Με βρίζω για την αδυναμία του χαρακτήρος μου. Ξανακοιτάζω προσεκτικά την πρόταση και διορθώνω ένα τυπογραφικό λάθος. Βάζω το λαπτοπ στο πλάι και ξανακάνω σκρόλ. Ξαπλώνω διαγώνια στον καναπέ. Αλλάζω μία φράση. Σηκώνομαι και πάω μέχρι το ψυγείο. Το ανοίγω και βλέπω μόνο νερό, μαρμελάδες, μπύρες (δε ξέρω ποιος τις έφερε), κάτι ελιές γεμιστές που μάλλον έχουν λήξει (και ούτως ή άλλως δε μ΄αρέσουν) και την κρέμα ματιών μου. Το ξανακλείνω και καθοδόν προς τον καναπέ ανοίγω το ράδιο. Αρχίζω να διαβάζω την πρόταση. Γράφω άλλες 3 φράσεις, σβήνω μία και κάνω copy paste άλλες 2. Εκνευρίζομαι που το ράδιο έχει συνέχεια διαφημίσεις. Σηκώνομαι, το κλείνω και ανοίγω το –μόνο-ντουλάπι με φαγώσιμα. Ρύζι, μακαρόνια, κορν φλεϊκς, μια κονσέρβα ανανά, κάτι μπαγιάτικα ζαχαρωτά και –ευτυχώς- κάτι μπισκόττα που έκλεψα από την κουζίνα της μήτηρ μου (ανεξάντλητη πηγή τροφίμων). Παίρνω ένα και πάω προς τον καναπέ. Επιστρέφω και παίρνω άλλο ένα. Παίρνω το λαπτοπ και αποφασίζω ότι αρκετά κωλοβάρεσα. Το αφήνω και ξαπλώνω κάθετα. Χαζεύω άλλα δύο βλογ. Ξαναπάω μέχρι το ψυγείο. Ανοίγω την τηλεόραση. Κλείνω την τηλεόραση. Ξανακοιτάζω τα ημαίλ μου. Κοιτάζω το ρολόι και είναι ήδη πέντε. Πανικοβάλλομαι, κλείνω το ίντερνετ, ανοίγω την πρόταση, γράφω μισή σελίδα και αποφασίζω ότι πέρασε η ώρα.

Καλά δουλέψαμε και σημερα.


(Σε αυτό το mode έγραψα τη διατριβή μου σε 3 μήνες. Τρομακτικό έτσι?)

3 σχόλια:

Ερυκίνη είπε...

να δεις που κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει τούτη η κατάσταση.... εγώ έχω μόνο 1 άρθρο τζαι τζείνον επεράσαν θκυό μήνες τζαι είμαι κατά βάσην στον τίτλον. Τι στα ανάθθεμα κάμνεις σε τούτες τες πειρπτώσεις ακόμα εν εκατάλαβα. άμαν μάθεις τι δουλεύκει πε το τζαι πάρακατω !!

homo anisorropus είπε...

Ax.. dyskoloi kairoi gia diavasmata.. e3w einai xara 8eou, pws na sugkentrw8eis se protaseis kai tetoia..Katanow!!!

afigisis είπε...

τι ωραια να ξερω οτι εν ειμαι ο μονος που υποφερει... Εχω ενα reading list που το βασανιζω. "Διαβαζω" 10 διαφορετικα βιβλια ταυτοχρονα, μια σελιδα την ωρα... τζιαι περνω απιστευτο χρονο στην αναλυση του εξωφυλλου, να δω τα περιεχομενα, να αλλασω συνεχεια βιβλια κ.τλ. Κυπρος για διαβασμα... εν παει.