Guest star

Ένεκα που έχουν σφιξει για τα καλά οι ζέστες αλλά δεν μπορώ να πάω διακοπές λόγω φόρτου μαλ.., ε.., εργασίας θέλω να πώ και ένεκα που οι φωτογραφίες που θα μπορούσα να βάλω –και να το κάνω φώτο γκάλλερι εδώ μέσα- από παλαιότερα ταξίδια θέλουν χρόνο να τις βρω και να τις φορτώσω και ντεν έκω σύνδεση καρντιά μου, το τίμιο τούτο βλογ αποφάσισε να εγκαινιάσει τη στήλη guest star. Η στήλη guest star, λοιπόν, αγαπητέ καλοκαιρινέ αδκειασερέ αποτελείται από φιλοξενούμενα κείμενα άλλων ψωνισμένων που δεν διαθέτουν ακόμα βλογ και τα οποία βρίσκουν μία στοργική και ζεστή αγκαλιά στο τόσο φιλόξενο ετούτο βλογ (το οποίο βαριέται να γράψει οτιδήποτε από μόνο του). Η αρχή γίνεται με το ακόλουθο κείμενο το οποίο επιλέγη κατόπιν σκληρών δοκιμασιών, HACCP και ISO 2020, έλεγχο από το χημείο του κράτους και έγκριση από τη γενικό ελεγκτή ως το μόνο που βασικά προσεφέρθη.

“Οι γνώμες και απόψεις που εκφράζονται στο πιο κάτω κείμενο δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της ιδιοκτήτριας του βλογ. Οποιαδήποτε σχόλια (αρνητικά) θα απευθύνονται αποκλειστικά στον συγγραφέα του κειμένου. Για τα θετικά είμαστε πιο μεγαλόκαρδοι!”

Ο Αντωνής ο άρκοντας, με τα πολλά τα μάλλια
Χωράφκι, αμπέλια πόλικα τζιαι σπίθκια τζιαι ριάλια

Έρεσσεν ένα δειλινόν που του χωρκού την βρύση
Τζι ετσάς εκοντοστάθηκε την δίψα του να σβήσει

Ήταν τζειαμαί τζι η Χριστινού στην ομορκιά στην χάρη
Απού τες πρώτες του χωρκού τ’αντρός της το καμάρι

Εδίκλησεν τζιαι είδεν την...

Πλάστη μου ποια εν τούτη,
Πο σιει περίσσια πάνω της,
ούλλα της γης τα πλούτη?

Εννιωσεν μες στες φλέβες του το γαίμαν του ν’αφταίνει
Πεζεύκει απού τον άππαρον τζιαι σύγκοντα πηαίννει.

Αν είσαι κόρη ξωτικόν τζιαι το Σταυρον του βάλλει,
Φύε τζιαι χάθου που δαμαί, πιάσε μιαν στράτα άλλη
Μ’αν είσαι πλάσμα του Θεού τότε αλλοίμονο μου
Που τωρά σιούρκασην εν θα χω πκιον ομπρός μου.

Άμαν τον είδεν δίπλα της η Χριστινού φοήθην,
Το στόμα της εβάωσεν τζιαι δεν του πολοήθη.
Ήξερεν πως εν άτιμος τζιαι τζείνος τζι η γενιά του
Τζι αλλοίμονον της της φτωσιής
Που έμπλεξε μιτά του.

(Το άλλο μισό του φεγγαριού, Άθως Χατζηματθαίου)

Ναι, πρέπει να παραδεχτώ ότι αρέσκομαι στην κυπριακή λογοτεχνία και δει σε αυτή την μορφή της γραφής της. Δεν είναι ακριβώς ποίημα, είναι έργο λόγιο με στιχο και ομοιοκαταληξία. Λατρεύω την κυπριακή διάλεκτο (όχι αυτήν που έχουμε διασύρει στην τηλεόραση) γιατί ασπάζομαι την άποψη ότι είναι διάλεκτος ερωτική. Είναι ένας από τους πιο όμορφους τρόπους έκφρασης, ο οποίος όσο χυδαιος και αν καταντα δεν παύει να σε μαγεύει και να σε διασκεδάζει.

Η κυπριακή διάλεκτος δείχνει τις ρίζες μας. Ποιοι είμαστε. Τα γραπτά κείμενα φανερώνουν τι εστί Κύπριος και είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν ήμασταν λαός πολεμοχαρής. Δεν ήμασταν ποτέ πολιτικοί, αλλά ούτε προσφέραμε τα φώτα του πολιτισμού σε κανέναν και για κανέναν λόγο. Είμαστε λαός απλός, θεοφοβούμενος, αγαπούμε την οικογένεια μεν αλλά πάντα θα υπάρχει και κάτι περισσότερο.

Το πρώτο σημείο που με εξέπληξε ευχάριστα ήταν η προσφώνηση του Αντωνή ως άρχοντα με περιουσία, σπίτια, χωράφια κ.τ.λ. κάτι που ισχύει ακόμα και στις μέρες μας. Θα έλεγα με απόλυτη σιγουριά ότι μετά το όνομα ακολουθεί ο τίτλος και τα πριουσιακά στοιχεία, π.χ «ο Γιώργος, γιατρός που έχει το σπίτι του στη Λευκωσία, το χωράφι στο Μαρώνι και το εξοχικό στον Πρωταρα». Ακολούθως η ουσία του ποιήματος, Ο λόγος της έμπνευσης, η Χριστινού. Θα μπορούσα να πω ότι η αγάπη σε εμας δεν εκδηλώνεται με το λέγειν -άλλωστε σε αυτό υπερτερούν οι πέραν του Αιγαίου αδερφοί μας- αλλά με τις πράξεις μας. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι δύσκολα θα βρούμε σε ποιήματα λόγιο να εκθειαζει τις ομορφιές της γυναίκας που ποθεί, όσο το τι θα έκανε για χάρη της ή καλύτερα τι θα έκανε το σύμπαν για χάρη της.

Ένιωσε, λέει το γαίμαν του ν΄αφταίνει και «Που τωρά σιούρκασην εν θα χω πκιον ομπρος μου». Είναι χαρακτηριστικά τα οποία καταμαρτυρούνται ακόμα και στις μέρες μας από νεαρούς που ακόμα νιώθουν αρκετά ρομαντικοί για να φλερτάρουν. Ίσως τελικά οι κλασσικές φράσεις που έχουμε υιοθετήσει όπως το «σε αγαπώ», «είμαι ερωτευμένος μαζί σου», «είσαι το φως μου» κτλ, όσον εξευγενισμένες και αν ακούγονται, τελικά να μην είναι στη δική μας φύση.

Όπως θα έλεγε και ο Βασίλης Μιχαηλίδης:

Πλασθείσα των νυμφών ωραιοτέρα,
Κατήσχυνες τας χάριτας πασών.
Η νυξ, ο ουρανός και η ημέρα
Το κάλλος εκθειάζουσι το σον.

Με αγάπη...



Για περισσότερες πληροφορίες και αιτήσεις μπορείτε να απευθείνεστε εκεί που ξέρετε.