Η ζωή στον ομφαλό του κόσμου (και φυσικά δεν εννοώ την Κύπρο) εξελίσσεται πολύ καλά μέχρι στιγμής. Αρκεί να δηλώσω ότι ως μόνιμη κάτοικος Κύπρου τα τελευταία 5 χρόνια δεν είχα τόσο έντονη κοινωνική ζωή όσο ως προσωρινή κάτοικος Λονδίνου τις τελευταίες 3 βδομάδες. Βέβαια, τώρα καταλαβαίνω πως είναι να δουλεύεις κανονικά ωράρια και να σου μένει μόνο το Σου Κου για να κάνεις οτιδήποτε άλλο, εξού και αισθάνεσαι ότι πρέπει να βγεις γιατί αν δεν το κάνεις τώρα ποιος ζει ποιος πεθαίνει μέχρι το επόμενο Σου Κου! Γι’ αυτό και έχω χαθεί ολίγον τι (κοιμάστε όλοι με τις κλάτσες, το ξέρω!).
Επίσης, συνειδητοποίησα πόσο ενδιαφέροντες άνθρωποι υπάρχουν στον κόσμο. Και οι περισσότεροι είναι εδώ! Είναι καταπληκτικό να γνωρίζεις ετσι στο άσχετο ανθρώπους στην ηλικία μου που δηλώνουν entrepreneurs (και όχι developers με τα χωράφκια του παππού τους!) και οι οποίοι έχουν δημιουργήσει και διευθύνουν 2-3 εταιρίες από μόνοι τους. Ανθρώπους που έχουν γυρίσει τον μισό κόσμο και μιλούν 2 εώς 6 ξένες γλώσσες και παρόλαυτα θεωρούν τον εαυτό τους average. Και είναι ωραίο να είσαι σε μια χώρα στην οποία το νεαρό της ηλικίας σου δεν αποτελεί μελανό σημείο στο CV σου. (Στα αρνητικά το ότι αρχίζω να νιώθω ότι δεν έχω αξιοποιήσει τη ζωή μου όσο θα έπρεπε αλλά προσπαθώ!)
----------------------------------------------------------------------------------------------
Προχτες πήγα με τη συγκάτοικο σε ένα house party κάποιου που γνώρισε στο εστιατόριο που είχαμε πάει με τους Ισπανούς το προ-προηγούμενο Σάββατο και το οποίο τελικά ήταν απέναντι από το σπίτι μας (μια παθκιά το Λονδίνο δεν το συζητώ!). Πολύς κόσμος, πάνω κάτω στην ηλικία μου, αρκετά ωραία παιδιά αλλά παρόλαυτα ένιωθα κάπως. Γνώρισα λίγο κόσμο αλλά κυρίως ένιωθα σαν να ήμουν παρατηρητής και όχι συμμετέχων στο όλο δράμα. Καθόμουν σε μιαν άκρη και παρατηρούσα τον κόσμο να πίνει, να μιλά, να φλερτάρει, να τσαλαπατάται και έκανα σενάρια με το μυαλό μου προσπαθώντας να τους ψυχολογήσω. Βέβαια, ίσως να φταίει το ότι δεν είμαι και ιδιαίτερα κοινωνική (London or no London) και σε μέρη με τόσο άγνωστο κόσμο δεν νιώθω και τόσο άνετα για να αλληλεπιδρασω. Κατά βάση προτιμώ πιο οικίες καταστάσεις. Ίσως να είναι ο μηχανισμός άμυνας μου. Όταν νιώθω αμήχανα, αποστασιοποιούμαι και μπαίνω σε μια κατάσταση υπεράνω όπου όλοι οι άλλοι είναι ηθοποιοί σε ένα έργο που σχηματίζεται μπροστά στα μάτια μου.
Δεν έκατσα πολύ γιατί ούτως ή άλλως είχα πάει κατευθείαν από ένα δείπνο γενεθλίων στο οποίο είχα πιει και ένα ποτήρι σαμπάνια και λίγο κρασί και στη δεύτερη βότκα πορτοκάλλι άρχισα να ζαλίζομαι ελαφρώς, οπότε έφυγα. (Ακόμα να ανακαλύψω πως είμαι ελαφρώς μεθυσμένη αλλά μέχρι στιγμής στα 2-3 ποτά είμαι μια χαρά -who would have thought!) Βέβαια η συγκάτοικος κατέληξε με παρεπόμενα μέθης και τον οικοδεσπότη, έναν 23άχρονο όπως απεδειχθει αργότερα, δίμετρο, ξανθό, γαλανομάτη Δανό τραπεζίτη!
ΥΓ: Το καλύτερο μέρος για να γνωρίζεις κόσμο είναι όταν βγαίνεις έξω για τσιγάρο αλλά πόσες κακές συνήθειες να ξεκινήσω η γυναίκα?!
11 σχόλια:
η δεύτερη παράγραφός σου είναι όμορφα λυπηρή... ότι ζηλεύκω σε, είπα;
Σε χάσαμε! Και άπο ότι εκαταλάβαμε περνάς πολλά ωραία! Θέλω και εγώ εξωτερικό! Μια Βαρκελώνη δε θα με χαλούσε καθόλου! Να βγαίνεις έξω να κρατάς συντροφιά σε μια γνωστή που καπνίζει και να ρίχνεις και τα δίκτυα σου! Έγινες μεγάλη μπεκρού! Δυο ποτα και τρία ποτά! Εξακολουθώ στο μισό ποτήρι κρασί να γίνομαι λουλουδικό! Ώσπου να έρτεις πίσω θα υιοθετήσεις και τα one night stand!! Λες?:)
Καλές διασκεδάσεις!!
DrSpock sto londino mporeis na kaneis ta panta! na pas se house party, na kaneis house party (me kosmo pu oute ksanaeides), na gnoriseis ta pio cool atoma, gallery, theatra, open minded people, alla se ena hrono tha ta eheis kanei OLA (mporei k one night stand based on the amount of alcohol). kai meta apo ton proto hrono....prepei na allakseis poli! Big Apple?
Πφφφ! Δεν ξαναμπαίνω στο μπλογκ σου! Μου θυμίζεις περασμένα μεγαλεία και ζηλεύω!
Actually I missed you.
Ah τι ωραία τι καλά.
Shερουμαι πάντως για σένα.
Πράμα σπάνιο.
Εν κάποια πράματα που τα επιζητούμε όλοι.
@Sike: όμορφα λυπηρή ε? Κι εγώ που νόμιζα ότι ήταν μόνο λυπηρή!
@Γουρουνέλλα: Δεν έχω παράπονο. Αυτό ακριβώς κάνω, άσε που στα περισσότερα κλαμπ/μπαρ ο μόνος τόπος που μπορείς να αναπνεύσεις λίγο είναι έξω στο "καπνιστήριο" (τι ειρωνία!) αλλά δίκτυα δεν ξέρω να ρίχνω! Τα one-night stand δεν νομίζω να είναι του χαρακτήρα μου. Καλά είναι -φαντάζομαι- αλλά χρειάζομαι κάποιας μορφής οικιότητα με τον άλλον. Τι να γίνει? Δεν μπορούμε να τα έχουμε κι ολα! Καλές δουλειές!
@Αράχνη: Πιθανώς να είναι έτσι αν και πιστεύω ότι πάντα θα έχεις κάτι να κάνεις στο Λονδίνο και δεν χρειαζεται να τα κάνεις όλα συνέχεια (I don;t think the amount of alcohol will ever be THAT much!). Όλα εξαρτώνται από τη διάθεση σου πράγμα το οποίο δεν ισχύει παντου. Από την άλλη εγώ θα μείνω μόνο 6 μήνες και επομένως προλαβαίνω δεν προλαβαίνω, αλλιώς μετά το καλοκαίρι θα ψάχνω άλλο χορηγό!
@ Αντί-Χρηστος: Για να σου τα θυμίζω σημαίνει ότι τα έζησες και επομένως έκοψες το γυρί σου! Άσε να διασκεδάσει και κανας άλλος!
Πάντως σε περιμένω για West end!
@Διάσπορος: Να σαι καλά Διάσπορε μου! Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ έπαθα ένα μικρό σύνδρομο στέρησης γιατί είχα πρόβλημα με το ίντερνετ για καμιά βδομάδα. Τελικά κάποιες από τις πιο ειλικρινείς και αληθινές μου σχέσεις ίσως και να είναι "εικονικές" (how sad is that?!).
@Unshaved: Σπάνια χαίρεσαι για άλλους? Σ'ευχαριστώ πάντως. Δεν επιζητούμε όλοι τα ίδια πράγματα, απλά αυτή τη στιγμή στη ζωή μου χρειαζόμουν μιαν αλλαγή και απ΄ότι φαίνεται ήταν η σωστή απόφαση.Σε 6 μήνες ίσως να εκτιμήσω περισσοτερο τη ζωή στην Κύπρο -και να μπορώ να την αξιοποιήσω και καλύτερα- αλλά τώρα μου ταιριάζει καλύτερα το Λονδίνο.
Σαμπάνιες, βότκες, τσιγάρα ακούω. Άμα φκεις σε αεροπλάνο για να τα πιεις, φαντάζουμαι που αλλάζουν γεύση? ;)
@Ασυγχώρητη: Το ζήτημα είναι που τα πίνεις και με ποιον τα πίνεις dear. Μην ανησυχείς όμως. Δεν έχω κυλίσει στο βούρκο με 2-3 ποτά. Έχω πολύ δρόμο ακόμα!
Εχεις κινητό στην αγγλία φαντάζομαι... Για στείλε το νούμερο σου, να τα λέμε που και που!...
Ωραία πόστς!
Και λατρεύω τη φράση "έννα κοιμηθώ με τες κλάτσες!
Καλή συνέχεια!
Κ
Δημοσίευση σχολίου