Είδα σήμερα το “Κουτί της Πανδώρας” με θέμα το Facebook και γενικά τα ηλεκτρονικά social networking και με έβαλε σε σκέψεις. Καταρχήν, δεν ήξερα ότι το ηλεκτρονικό συμβόλαιο που υπογράφεις για το Facebook δίνει στους ιδιοκτήτες τα πνευματικά δικαιώματα για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ανεβάσεις στο διαδίκτυο. Το γεγονός δε, ότι τα περισσότερα προφίλ είναι επώνυμα αρκεί από μόνο του για να καταλάβεις τους κινδύνους που ελλοχεύουν όταν δημοσιοποιείς τα προσωπικα σου δεδομένα τόσο σε επαγγελματικό αλλά και προσωπικό επίπεδο. Εγώ φαίνεται ανήκω στην προηγουμενη γενιά που θεωρεί τα προσωπικά δεδομένα...προσωπικά και θα ήθελα να ξέρω που τα δίνω, γιατί τα δίνω και αν δίνω περισσότερα από αυτά που χρειάζονται, γιατί προφανώς οι νέοι σήμερα δεν νοιάζονται ιδιαίτερα. Άλλωστε, γράφουν οι ίδιοι όλες τις λεπτομέρειες της προσωπικής τους ζωής δημόσια (όνομα και μη χωριό!).
Πέρα, όμως, από αυτούς τους κινδύνους οι σημερινοί 18άρηδες και 20άρηδες ζουν σε μία εικονική πραγματικότητα η οποία δεν συμπληρώνει απλώς μερικές φορές τον πραγματικό κόσμο αλλά τον έχει αντικαταστήσει ακόμα και πλήρως. Φτιάχνουν την προσωπικότητα τους λειτουργώντας σε έναν κόσμο όπου οι πράξεις σου δεν έχουν συνέπειες, όπου μπορείς να αγοράσεις και να πουλήσεις του «φίλους» σου με εικονικά λεφτά που απέκτησες πουλώντας εικονικά ναρκωτικά και όπου γενικά είσαι ό,τι δηλώσεις. Και αμφιβάλλω αν δηλώνει κανένας φτωχός, άσχημος και προβληματισμένος! Κι όταν κάποιος νιώθει αποτυχημένος ή ανικανοποίητος στη ζοφερή πραγματικότητα γιατί να μην περνά τις μέρες και τις νύχτες του μπροστά από μια οθόνη όπου μπορεί να γίνει οτιδήποτε χωρίς κόπο και συνέπειες και οι «φίλοι» του μετριούνται σε εκατοντάδες? Αυτό, όμως, μας αφαιρεί την ικανότητα να αλληλεπιδρούμε σε διαπροσωπικό και πραγματικό επίπεδο. Ακόμα κι όταν αφήνουμε την οθόνη του υπολογιστή για να βγούμε έξω δεν μπορούμε εκει όπως στο ίντερνετ- να πούμε ψέματα για τη δουλειά μας ή το χρώμα των ματιών μας. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ανεπαρκή (αφού όλοι στο ίντερνετ είναι τόσο υπέροχοι) εαυτό μας, δεν ξέρουμε πως να συμπεριφερθούμε και πως να μιλήσουμε με κάποιον που μας κοιτάζει στα μάτια και που αν μας πληγώσει δεν θα μπορέσουμε να τον κάνουμε delete από τις επαφές μας χωρίς δεύτερη σκέψη.
Από την άλλη, αν τα πράγματα και οι κοινωνικές δομές αλλάζουν –που αλλάζουν άρδην- εμείς μπορούμε να μείνουμε στατικοί? Ποιος μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς ίντερνετ και κινητό τηλέφωνο όταν μόλις πριν 10 χρόνια μας ήταν άγνωστα και νομίζαμε άχρηστα? Και αν η ηλεκτρονική επικοινωνία με ανθρώπους που δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ από κοντά είναι η μόνη εναλλακτική που έχουμε στην παντελή έλλειψη επικοινωνίας που μαστίζει τις σύγχρονες κοινωνίες?
Χτες απέρριψα για άλλη μια φορά την προτροπή μιας φίλης μου να μπω κι εγώ Facebook λέγοντας της ότι άτομα με τα οποία έχω να μιλήσω από το δημοτικό δεν θέλω να τα ξαναβρώ –και δει ηλεκτρονικα- και πως δεν βλέπω το λόγο να μπω κι εγώ σε ένα site αυτοδιαφήμισης και αυτοπροβολής όπου όλοι προσπαθούν να πείσουν τους άλλους πόσο ωραίοι, έξυπνοι και επιτυχημένοι είναι.
Ναι, αλλά γράφω βλογ!
Προς υπεράσπισην μου, έχω να πω ότι οι -περισσότεροι τουλάχιστον- βλογγερς (που λειτουργούν με ψευδώνυμα) γράφουν τα προβλήματα και τις ανησυχίες τους και όχι το πόσο υπέροχοι είναι, ενώ προσωπικά βρίσκω πιο ενδιαφέρον και παρήγορο το να μοιράζομαι τις σκέψεις μου –και γιατί όχι και την καθημερινότητα μου- με κάποιους παρά με ένα άψυχο χαρτί που δεν θα το διαβασει ποτέ κανείς. Αν αυτό συμπληρώνει το κενό της προσωπικής μου ζωής? Ναι. Θα προτιμούσα να μοιραζόμουν κάποια πράγματα με 2-3 πολύ καλούς φίλους που με καταλαβαίνουν ή τον άνθρωπο μου. Ελλείψει αυτών (σε κοντινή απόσταση τουλάχιστον), αρκούμαι στη δεύτερη καλύτερη λύση. Και είναι πιο εύκολο τελικά να βρεις ανθρώπους με τα ίδια ενιαφέροντα, προβληματισμούς και ηθικές αρχές όταν ψάχνεις στη θάλασσα του διαδικτύου παρά στην λίμνη των γνωστών σου. Και σε τελική ανάλυση, πιο εύκολα ανοίγεσαι και λες πράγματα που ούτε εσύ ήξερες ότι ένιωθες σε αγνώστους παρά σε γνωστούς. Το ζήτημα είναι να μην αντικαταστήσει η εικονική σου παρέα την πραγματική και να υπάρχει ο απαραίτητος διαχωρισμός με την «κανονική» ζωή. Προσωπικά, δεν θα ήθελα να ζήσω για να δω τη μέρα όπου ακόμα και το σεξ θα γίνεται εικονικά (όπως είχα δει κάποτε σε μια ταινία) ακόμα κι αν υποστηρίζω ότι τα πάντα είναι θέμα εγκεφαλικών διεργασίων!
Εναλλακτικά, πάντως μπορεί ο καθένας μας να διαλέξει 4-5 εικονικούς «φίλους» και να φροντίσει να γίνουν και πραγματικοί.
Κερνάω τις μπύρες.
8 σχόλια:
Doctor είδα πριν καιρό το κουτί της πανδώρας με τη συγκεκριμένη θεματολογία και μπορώ να πω ότι έκαμε τα λίο δραματικά από ότι είναι. Άποψη μου, το facebook είναι και αυτό μια φούσκα που θα ξεφουσκώσει σε λίο καιρό. Προσωπικά έχω προφίλ, αλλά λες και εσύ παίρνεις invitations που άτομα που για κάποιο λόγο εχάθηκες μαζί τους, προφανώς γιατί εμεγάλωσες και εν έχεις κάτι που να σε συνδέει πλέον μαζί τους, και θεωρείς το αστείο να τους δεχτείς. Τελικά μες το facebook μου έμεινε η αδερφή μου και κάτι ανίψια μου που βάλουν φωτός που *surprise* έφκαλα τις εγώ ή εφκάλαμεν τες μαζί. Τούτα τα applications που τάχα μου γοράζεις πουλάς εικονικά πράματα βαρκέσαι τα στην μια εβδομάδα, έχει κάτι παιχνίδια που επίσης βαρκέσαι τα σε λίγο καιρό οπότε τι μένει; Ένα προφίλ που σκέφτεσαι αν θα το σβήσεις. Φούσκες!
Όσον αφορά τα μπλογκς, συμφωνώ ότι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να βρεις άτομα που να μοιράζονται τους προβληματισμούς σου και το δικό σου τρόπο σκέψης. Εν τραγικό που στην πραγματικότητα μπορεί λες και εσύ να μεν εύρεις ανθρώπους να το κάμεις ποττέ τούτο για διάφορους λόγους. Προσωπικά μέσα σε μπλογκς έτυχε πολλές φορές να βρω πληροφορίες για πράγματα που δεν θα ετύγχαινε ίσως ποτέ να διαβάσω σε εφημερίδες και να δω στην τηλεόραση. Ακόμα περισσότερο θκιαβάζω πράματα που με κάμνουν να γελώ, και το χιούμορ είναι ένα συστατικό που λείπει από την καθημερινότητά μας.
Στο ερώτημα σου, dont facebook, με το σκεπτικό που επαρουσίασες εν νομίζω να ταιριάζει στην προσωπικότητά σου. Αλλά αν δοκιμάσεις, εν έχεις και τίποτε να χάσεις στην τελική, εκτός από λιγο χρόνο.
Απλώνω την ταπεινή μου :P άποψη!
Εγώ έχω ένα προφίλ στο facebook το οποίο έχω να ανανεώσω κάτι μήνες. Βασικά τωρά που το σκέφτουμαι ποττέ εν ασχολήθηκα ιδιαίτερα μαζί του..
Να πω το ήμαρτον μου όμως, άμαν βαρκούμαι αφάνταστα, πιάνουν με τζιαι λίο τα κατινίστικα μου, αρέσκει μου να χαζεύκω προφίλ άλλων.
Όσον αφορά το blogging πιστεύκω ότι εν πολλά διαφορετικό. Πρώτα πρώτα εν ανώνυμο. Δεύτερον στο blog roll σου βάλλεις τζείνους που εσύ θεωρείς "φίλους" σου, που εν τζιαμέ για κάποιον λόγο. Εν σημαίνει ότι ισχύει τζιαι το αντίθετο, οπότε ένεν τρόπος για να εξυψώσεις τον εαυτό σου.
Τζιαι φυσικά, ανάλογα με τον χαρακτήρα του blog, έσιεις κάτι να πάρεις που τζείνον. Απο επιστημονικά θέματα και πολιτικά μέχρι ιστορίες που σε κάμνουν να κατουρκέσαι που τα γέλια.
Αυτά προς υπεράσπισην όλων :)
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Σκεφτόμουν και εγώ αν θα έκανα λογαριασμό στο facebook. Κατέληξα όμως πως το συγκεκριμένο όπως λειτουργεί δεν κάλυπτε τις δικές μου ανάγκες. Μου φάνηκε πως ήταν ένα μεγάλο νυμφοπάζαρο όπου ξεγυμνώνεσαι για να εντυπωσιάσεις.
hmm en kserw an to facebook exei megali diafora me to blog, pou ti stigmi pou tis plirofories mas tis elegxoume emeis oi idioi, ara tis diamorfwnoume opws mas volefkei etsi kai alliws analoga me to ti theloume na provaloume..
alla i diafora einai oti mesw blog kapoios mporei na paraxei kati, na ginei dimiourgikos, enw to facebook apla se kanei stalker pou thwreis opws ton maniako tes fwto twn allwn. einai thema gia mena diladi, ti sou afinoun sto telos to kathena..
parolo p to facebook sto telos tis imeras en sou afinei tpt aksiologo, eshei to xazin tou aman thes na ksekourasteis h na kameis catching up me kapoia atoma pou ksereis oti de tha exeis tin efkairia na deis h na miliseis sto ameso mellon. so egw psifizw both, alla kai ta dyo me periorismenes proswpikes plirofories
Εν όντως παράδοξο να έχεις τόσους γνωστούς στο facebook, τζαι να μεν τους παίρνεις ένα τηλέφωνο ή να μεν βρέθεστε.
Προσωπικά έχω αρκετούς πάστο facebook, μόνο όσους γνωρίζω προσωπικά.
Αλλα το θέμα είναι πως απο όλα τζείνα τα άτομα, μακάρι με 5 να έχω επικοινωνία εκτός ίντερνετ.
Δράμα η κατάσταση.
Αλλά όπως έιπαν τζαι πιο πάνω, φούσκα είναι, θα ξεφουσκώσει.
Απλα κάποια άτομα που ενόμιζες ότι αξίζαν, κάπου κάποτε, εν καλά να λαλέίς τζαι ένα γεια, ασσείν τζαι "εικονικά", ειδικά άμαν εν κάπου πολλά μακριά..
Δεν θα συμφωνήσω ή να διαφωνήσω με κανέναν. Εξάλλου για να αλληλοδκιαβαζούμαστε εδώ και καιρό λίγον εώς πολύ συμφωνούμε σε αρκετά θέματα. Η ερώτηση πάντως ήταν ρητορική. Δεν θα Facebook όχι γιατί είμαι ανώτερη από όσους το κάνουν αλλά γιατί με τον ίδιο τρόπο που θα ψάχνω εγώ το συμμαθητή μου που το δημοτικό που έχω να τον δω 20 χρόνια (περίπου!) θα το κάνει κι εκείνος και δεν θέλω να μπω σ'αυτή τη διαδικασία. Αρκετό χρόνο περνώ με τα βλογς. Ακόμα λλίο και δεν θα αξίζω καθόλου το μισθό μου όπως λέει και το Τσαρτελλούϊ!
Drspock, shame on you! (Εμένα ο μάστρος μου ήταν αρκετά έξυπνος για να κλειδώσει σελίδες όπως το facebook, το msn κτλ. Πού να κόψει ο νους του όμως πως υπάρχουν και τα blogs τα οποία ευτυχώς αυξάνονται και πληθύνονται!!!)
Το facebook έχει ένα και μοναδικό καλό, να βρεις κόσμο που έχασες και που δεν έχεις email. Αλλά μόνο γι αυτό αξίζει.
Κατά τα άλλα το blogging δεν έχει καμία σχέση και δεν υπάρχει λόγος καν σύγκρισης. είναι σαν να συγκρίνεις καρπούζι με σουβλάκι.
Δημοσίευση σχολίου