Muenchen here I come!

Από Σεπτέμβρη, λέω να ανηφορίσω προς Μόναχο για 2-3 μήνες για δουλειά. Πρέπει επομένως να εξασφαλίσω τη διαμονή μου μιας και τέλη Σεπτεμβρίου στο Μόναχο όχι ξενοδοχείο, ούτε παγκάκι δεν βρίσκεις ελέω Οκτόμπερφεστ. Αποφάσισα, λοιπόν, να βρω επιπλωμένο διαμέρισμα για περισσότερη άνεση και οικονομία και γιατί έχω καλέσει όλους τους γνωστούς και φίλους να με επισκεφτούν! Αρχικά έλεγα να υπενοικιάσω διαμέρισμα από κανένα φοιτητή που θα λείπει αλλά μετά από μια μικρή έρευνα αγοράς στο διαδίκτυο συνειδητοποίησα ότι θα έπρεπε ή να καταλαβαίνω Γερμανικά ή (κυρίως) να το βρω μέσω γραφείων τα οποία θέλουν 60% του ενοικίου για βραχυπρόθεσμη ενοικίαση (όι αγγούρι!). Επίσης διάβασα κάτι ιστορίες τρόμου και πως να τις αποφύγεις σημειώνοντας στο συμβόλαιο ότι και καλά το χαλί έχει ένα λεκέ νααα! για να μην κρατήσει στο τέλος ο ιδιοκτήτης την προκαταβολή των 2-3 μηνών! Οπότε, βρήκα τη λύση σε μία εταιρία που νοικιάζει επιπλωμένα διαμερίσματα ακριβώς στην περιοχή που ήθελα και είπα να το παίξω μπίσνεσγούμαν και να πάω εκεί. Κοίταξα την ιστοσελίδα τους και είπα αρχικά να πάω για το οικόνομι διαμέρισμα των 20 τετραγωνικών με μονό κρεβάτι στα 1440 ευρώπουλα το μήνα. Μετά άρχισα να γλυκοκοιτάζω το κόμφορτ στα 30 τετραγωνικά με μεγαλύτερη κουζίνα, πάλι μονό κρεβάτι και 2070 ευρώπουλα το μήνα. Έστειλα μάλιστα και ημαίλ και μου είπαν ότι: «ευχαρίστως drSpock μπορούμε να σας προσφέρουμε το εν λόγω διαμέρισμα στην εξευτελιστική τιμή των 2070 ευρώ (παρακαλώ πηγαίνετε εδώ για τη λίστα των έξτρα παρεχόμενων υπηρεσιών και το πόσο κοστίζουν)». Κάποια στιγμή ένιωσα λίγες ενοχές γιατί προτίμησα το κόμφορτ και ρώτησα τη μικρή σε δίλημμα ποιο από τα δύο να κλείσω για να πάρω την αποστομωτική απάντηση: «Εσύ πληρώνεις? Ε, τότε τι ρωτάς?!».

Ναι αλλά οι φίλοι που κάλεσα που θα κοιμούνται? Πως θα βολευτούμε στο μονό (δεν είναι τέτοιου είδους φίλοι)? Μήπως αν έπαιρνα τη μπίσνες σουίτ, στα 40 τετραγωνικά, με ξεχωριστό υπνοδωμάτιο με διπλό κρεβάτι και πιθανότατα καναπέ στα (μόλις) 3780 ευρώπουλλα το μήνα? Μέχρι που έστειλα και δεύτερο ημαίλ να ρωτήσω αν υπάρχει διαθέσιμη σουϊτα και αν έχει και roof terrace όπως λένε! Παρά τρίχα να μην υπήρχε αλλά το κανόνισαν οι άνθρωποι (άμεση εξυπηρέτηση δεν μπορώ να πω).

Τώρα έχω –σχεδόν- αποφασίσει πως είμαι μια γαϊδούρα και τι τη θέλω τη μπίσνες σουίτ μόνη μου (ως επί το πλείστον) και πως αν έρθει και κανένας θα βολευτούμε στο μονό, στο πάτωμα ή σε κανένα υπνοσάκκο. Και με τα λεφτά που θα μείνουν (το μπάτζετ είναι συγκεκριμένο) θα μπορώ να βάλω έξτρα υπηρεσίες –όπως ίντερνετ στα 90 ευρώ το μήνα, για σκοπούς εργασίας πάντα όχι για να χαζεύω σε βλογ- και ίσως πάω και σε κανένα συνέδριο πουθενά αλλού.

Το αποφάσισα. Θα είμαι λογική και θα πάρω το κόμφορτ. Τελεία και πάυλα!
.
.
.

Καλού κακού όμως δεν θα το κλείσω ακόμα. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται μέχρι αύριο!