Τελικά απεδέχθην τη δουλειά στη Λεμεσό (αν εμπορούσα ας έκαμνα κι αλλιώς δηλαδή, είναι career choice) και πλέον έχω γίνει κι εγώ commuter, ή για να το θέσω πιο σωστά τρώω την ημέρα μου μες στο δρόμο!
Και κάθε, μα κάθε μέρα μου παρουσιάζονται πάμπολλες ευκαιρίες να βρίσω τον κάθε μαλάκα -μετά συγχωρήσεως- που δεν ξέρει να οδηγεί αλλά παρόλα αυτά οδηγεί διακινδυνεύοντας τη ζωή άλλων και κυρίως τη δική μου! Εντάξει, το ομολογώ πλέον κάνω και εγώ σφήνες μέσα στο δρόμο και ξεπερνώ -κατά τι- το όριο ταχύτητας αλλά τουλάχιστον εγώ κρατώ και μιαν απόσταση ασφαλείας που τον μπροστά! Κοιτάζω τα καθρεφτάκια μου πριν να αλλάξω λωρίδα, ανάβω και κάνα σηματοδότη και γενικά ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ πριν να κάνω κάτι. Σε αντίθεση με τον μαλάκα 1 που ενώ είχα 4 φορτηγά στην αριστερή λωρίδα και άλλα 10 αυτοκίνητα μπροστά μου στη δεξιά έπαιζε μου τα φώτα τζιαι έμπαινε τέλεια μέσα στον υπέροχο κώλο μου (όχι το δικό μου υπέροχο, του αυτοκινήτου μου, καταλαβαίνετε) και ξαφνικά προσπέρασε από αριστερά, μπήκε στην ελάχιστη απόσταση που κρατούσα από τον μπροστά και φρέναρε! Ή το μαλάκα 2 που έμπαινε με 30 από είσοδο στον αυτοκινητόδρομο και επέλεξε εκείνη τη στιγμή να μπει στην εσωτερική λωρίδα απευθείας και να με κόψει!
Επειδή λοιπόν, αυτό γίνεται κάθε μέρα και θα καταλήξω να ακούω ήχους τροπικού δάσους στο αυτοκίνητο για να μη φτάνω στη δουλειά μες στα νεύρα, έχω να κάμω την εξής παράκληση σε όλους τους οδηγούς.
Αν μπροστά υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα, όσο και να θέλεις δεν πρόκειται να πετάσεις! Αλλά αν μπορείς παρόλαυτά να πετάσεις, πέτα που πίσω μου, μεν μπαίνεις στον κώλο μου γιατί εγώ σίγουρα δεν μπορώ να πετάσω!
Κυρίως, όμως, πριν κάμεις οτιδήποτε ΣΚΕΨΟΥ. Έσιει τζιαι άλλους μέσα στο δρόμο ή είμαι μόνος μου τζιαι κάμνω ό,τι θέλω?!
Και κάθε, μα κάθε μέρα μου παρουσιάζονται πάμπολλες ευκαιρίες να βρίσω τον κάθε μαλάκα -μετά συγχωρήσεως- που δεν ξέρει να οδηγεί αλλά παρόλα αυτά οδηγεί διακινδυνεύοντας τη ζωή άλλων και κυρίως τη δική μου! Εντάξει, το ομολογώ πλέον κάνω και εγώ σφήνες μέσα στο δρόμο και ξεπερνώ -κατά τι- το όριο ταχύτητας αλλά τουλάχιστον εγώ κρατώ και μιαν απόσταση ασφαλείας που τον μπροστά! Κοιτάζω τα καθρεφτάκια μου πριν να αλλάξω λωρίδα, ανάβω και κάνα σηματοδότη και γενικά ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ πριν να κάνω κάτι. Σε αντίθεση με τον μαλάκα 1 που ενώ είχα 4 φορτηγά στην αριστερή λωρίδα και άλλα 10 αυτοκίνητα μπροστά μου στη δεξιά έπαιζε μου τα φώτα τζιαι έμπαινε τέλεια μέσα στον υπέροχο κώλο μου (όχι το δικό μου υπέροχο, του αυτοκινήτου μου, καταλαβαίνετε) και ξαφνικά προσπέρασε από αριστερά, μπήκε στην ελάχιστη απόσταση που κρατούσα από τον μπροστά και φρέναρε! Ή το μαλάκα 2 που έμπαινε με 30 από είσοδο στον αυτοκινητόδρομο και επέλεξε εκείνη τη στιγμή να μπει στην εσωτερική λωρίδα απευθείας και να με κόψει!
Επειδή λοιπόν, αυτό γίνεται κάθε μέρα και θα καταλήξω να ακούω ήχους τροπικού δάσους στο αυτοκίνητο για να μη φτάνω στη δουλειά μες στα νεύρα, έχω να κάμω την εξής παράκληση σε όλους τους οδηγούς.
Αν μπροστά υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα, όσο και να θέλεις δεν πρόκειται να πετάσεις! Αλλά αν μπορείς παρόλαυτά να πετάσεις, πέτα που πίσω μου, μεν μπαίνεις στον κώλο μου γιατί εγώ σίγουρα δεν μπορώ να πετάσω!
Κυρίως, όμως, πριν κάμεις οτιδήποτε ΣΚΕΨΟΥ. Έσιει τζιαι άλλους μέσα στο δρόμο ή είμαι μόνος μου τζιαι κάμνω ό,τι θέλω?!
3 σχόλια:
Πιό παλιά είχα αντιμετωπίσει το ίδιο θέμα. Το έλυσα με το να ξυπνώ μισή ώρα νωρίτερα. Μου έδινε χρόνο να πιώ ένα καφέ και να μην μπαίνω στην πυκνή τροχαία κίνηση. Τουλάχιστον έφθανα στην εργασία μου χωρίς εκνευρισμούς. Στην επιστροφή ταξίδευα με λίγο χαμηλότερη ταχύτητα. Αμυντική οδήγηση!!
και εγω ξυπνω μια ωρα πριν και ελυσα το προβλημα...ψυσικα μλακες κυκλοφορουν ολες τις ωρες..απλα το συνηθιζεις και τους προσεχεις...και δεν εκνευριζεσαι και ..παντα τραγουδια ..ποτε εκπομπες δημοσιογραφικες...καλη ψυχολογια θελει ο δρομος..το χειροτερο ειναι που αναποφευκτα σκεφτεσαι για πολλες ωρες..
@both: Εννοείται ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ξυπνώ πιο νωρίς αλλά ούτως ή άλλως αποφεύγω την ώρα της κίνησης. Πάω αργότερα! Το ζήτημα είναι ότι στην έξοδο της Λευκωσίας και στην είσοδο της Λεμεσού όποια ώρα και να βγεις πλέον θα πέσεις πάνω σε σχετική κίνηση, φορτηγά και αναπόφευκτα μαλάκες. Να συνηθίσω να κινδυνεύω στάνταρ μια φορά την ημέρα δε νομίζω (πάντα αμυντικά οδηγώ), αλλά ναι είναι καιρός να βρω μερικούς παγκύπριους σταθμούς ή να γράψω κλασσική μουσική.
Πάντως εκεί που ανεβαίνεις το ανήφορο κοντά στην ακτή του Κυβερνήτη και βλέπεις μπροστά πιάτο τη θάλασσα πάντα χαμογελώ :)
Δημοσίευση σχολίου