Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Ταξιδιωτικά Νο Ας πούμε 13-Ισραήλ

Γενικές εντυπώσεις (στα γρήγορα γιατί αρχίζω ήδη να ξεχνώ):

Οι Ισραηλινοί είναι γενικά λίγο καχύποπτοι. Ένας τύπος που χάθηκα βράδυ στα τείχη επέμενε να με συνοδεύσει μέχρι απέναντι από το ξενοδοχείο μου και όχι, δεν ήταν επειδή ήταν ιδιαίτερα φιλόξενος ή ευγενικός (και ευτυχώς όχι επειδή ήθελε να με ληστέψει ή/και μαχαιρώσει όπως σκέφτηκα για ένα δευτερόλεπτο) αλλά επειδή ήθελε να βεβαιωθεί ότι ήμουν όντως τουρίστρια που έψαχνε την έξοδο και όχι καμικάζι που έψαχνε καλό σημείο για βόμβα!


Τουλάχιστον στην Ιερουσαλήμ παρατήρησα μια ευδιάκριτη προσπάθεια επιβεβαίωσης της ιστορίας τους στο μέρος και του "ιστορικού δικαιώματος" τους να είναι εκεί. Πολλά heritage κτήρια, πολλά.


Η Ιερουσαλήμ είναι αρκετά ωραία και τα μέρη που είδα εγώ τουλάχιστον ήταν πολύ καλοδιατηρημένα και φροντισμένα αλλά με τρόπο που ταίριαζε στο τοπίο (πολύ ωραία η πουρόπετρα σχεδόν παντού και το ροζμαρι). Εμείς να τα βλέπουμε! Επίσης, πολλή αστυνομία/στρατός με αυτόματα παντού. Εμείς να μην τα βλέπουμε!


Το τείχος φαινόταν ξεκάθαρα από εκεί που έμενα και σε κάποιο σημείο του αυτοκινητοδρόμου Τελ Αβιβ-Ιεροσολύμων κάλυπτε και αυτόν. Περίεργη αίσθηση. Ομολογώ ότι δεν τόλμησα να ανοίξω πολιτική συζήτηση ως φιλοξενούμενη.

Και όχι δεν ένιωθα περισσότερη ασφάλεια επειδή απέξω είχαμε ένα 18χρονο με όπλο στο κωλομέρι!


Και last but not least, το αεροδρόμιο!
Φτάνοντας ήταν αρκετά εύκολο, απλά ρώτησαν το σκοπό της επίσκεψης μου. Φεύγοντας όμως...
Με επέλεξαν "randomly" για περαιτέρω ερωτήσεις, το οποίο μεταφραζόταν σε κανά εικοσάλεπτο επαναλαμβανόμενων ερωτήσεων για όλες τις πτυχές τις προσωπικής και επαγγελματικής μου ζωής καθώς και για το meeting. Αν είχα κάνει και παρουσίαση θα με έβαζαν να τους την κάνω και δεν αστειεύομαι, έχει συμβεί! Στα ενδιάμεσα οι δυο τύπισσες μίλαγαν μεταξύ τους στα Εβραϊκά -για τα γκομενικά τους πιθανότατα- για να με κάνουν να ιδρώσω ακόμα περισσότερο. Πάντως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για υγρά, ο ανιχνευτής μετάλλων είναι μια τυπικότητα αλλά ένα ψυχογράφημα στο κάνουν δώρο με κάθε εισητήριο! Όλοι οι υπόλοιποι δε ξέρουν να ελέγχουν την ασφάλεια των πτήσεων, μόνο το Ισραήλ!


Σε γενικές γραμμές καλά ήταν αλλά πελλός που εν να ξαναπάει!

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ego piga gia training prin apo xronia k den prokite na ksanapatiso, me ixan 3 ores sto aerodromio gia na me rotoun to skopo tis episkepsis m k diafores alles malakies. opos to ipes k esi ola epanalamvanontan sinexia.Fovounte k ti skia tous eki mesa , na xeronte to kratos tous

Ανώνυμος είπε...

skeftou na meneis edo... esto kai prosorina. :-) den xereis to anekdoto? einai duo typoi evraioi pou perpatoun se mia kakofimi perioxi tis neas yorkis opotan vlepoun apo apenanti dyo typous, allothriskous na plisiazoun. opotan leo o enas ston allo:
file xekina na fygoume autoi einai dyo kai meis eimaste monoi mas :-)

Ανώνυμος είπε...

Χωρίς ίχνος διάθεσης να ασχοληθώ με ιστορία η δίκαια και άδικα, αλλά σκέφτομαι …πόσο εύκολο είναι να γεννηθείς ,να μεγαλώσεις και να ζήσεις όλη την ζωή σου , περικυκλωμένος από εχθρούς με επεισόδια βίας κάθε τρεις και λίγο.Δέχομαι οτι και να πει κάποιος, ότι αυτοί φταίνε ,τα δημιούργησαν και ότι άλλο…
Στο κάτω κάτω ίσως και να έχεις ύποπτη φάτσα, να μοιάζεις με τρομοκράτη ….χεχε
Άντε καλή σας μέρα ..

drSpock είπε...

@Ανώνυμος 1: Πάλι καλά να λέω δηλαδή! Μας έλεγαν να πάμε 3 ώρες πριν στο αεροδρόμιο και δεν το πίστευα. Με τα κρουαζιερόπλοια πρέπει να είναι πιο εύκολο πάντως.

@Ανώνυμος 2: Νά σαι καλά, γέλασα πάλι!

@Ανώνυμος 3: Την ασφάλεια λίγο πολύ την περίμενα αλλά ξέρεις τι μου έκανε εντύπωση? Τά μικρά μουσουλμανάκια που περπατούσαν χέρι χέρι επιστρέφοντας από το σχολείο στην παλιά πόλη. Εγώ δε θα άφηνα 6χρονα μόνα τους στη Λευκωσία αλλά εκεί έμοιαζαν να μην προσέχουν καν τους στρατιώτες.

Και ναι μπορεί να έχω ύποπτη φάτσα