Τον τελευταίο μήνα είμαι πνιγμένη.
Πνιγμένη, βέβαια, όπως είμαι συνήθως όταν έχω να κάνω κάτι το οποίο απαιτεί 2 μήνες φυσιολογικής εργασίας (συν κοινωνικής ζωης) και αποφασίζω να το κάνω μέσα σε 3 βδομάδες. Κατά τη διάρκεια αυτών των 3 εβδομάδων, γκρινιάζω συνέχεια ότι είμαι πνιγμένη και έχω να δουλέψω, δεν κανονίζω απολύτως τίποτα άλλο -γιατί έχω να δουλέψω!- κάθομαι 3-4 ώρες και κοιτάζω απλανώς τον υπολογιστή κάθε πρωύ και χαζεύω τηλεόραση όσο "δουλεύω" το βράδυ. Αποτέλεσμα? Έστειλα το πρώτο ολοκληρωμένο draft της διατριβής μου προς διόρθωση και σχολιασμό και ήρθε πίσω ανοιξιάτικο λιβάδι με παπαρούνες και τη σημείωση ότι μόνο ένα draft δικαιούνται να σχολιάσουν, κάτι το οποίο είχα φυσικά ξεχάσει και την έκαψα νωρίς την ευκαιρία μου! Επακόλουθο?
Έβλεπα εφιάλτες όλο το βράδυ από το άγχος μου για τη δουλειά που με περιμένει και σήμερα γράφω στο βλογ αντί να δουλέψω. Και μόλις τελειώσω αυτό έχω κι άλλα τέτοια να με περιμένουν!
Μήπως μια χειρονακτική εργασία θα μου ταίριαζε καλύτερα?
Και θα κοιμόμουν και καλύτερα τα βράδια!
4 σχόλια:
Όλοι λίγο πολύ το ίδιο είμαστε, της τελευταίας στιγμής. Απλά συγκεντρώσου και θα τα πας μια χαρά. (Πόσο μου έλειψε όλο αυτό το φοιτητικό)
Όλα μια χαρά θα πάνε, υπομονή μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η, καθόλου εύκολη το ξέρω, περίοδος. Στο τέλος θα το απολαύσεις όσο δε φαντάζεσαι!
με μια χειρονακτική δουλειά δεν θα κοιμόσουν καθόλου τα βράδια από τη κούραση...
υπομονή και καλή συνέχεια!!!
εγώ μια φούντα θα ήθελα τώρα , άσχετο αλλά δεν κολλάμε
Δημοσίευση σχολίου