Πριν κανα δίμηνο αποφάσισα να κατέβω Αθήνα. Περνώντας από τον έλεγχο στο αεροδρόμιο στην επιστροφή γίνεται το ακόλουθο σκηνικό:
Σ: Σεκουριτάς
Ξ.Σ: Ξινή Σεκουριτάς
Σ.Ξ.Σ: Σούπερ Ξινή Σεκιουριτάς
Ξ.Σ: Βγάλτε το μαντήλι σας!
Μοι: Το μαντήλι μου?! (Το τρυπητό, σχεδόν διαφανές μαντήλι μου που και να έκρυβα κάτι από κάτω -εκτός από ένα ιλιγγιώδες ντεκολτέ- θα χτύπαγε στον ανιχνευτή?)
Ξ.Σ: Ναι, βγάλτε το! (με ύφος χιλίων καρδιναλίων)
Μοι: Εδώ στο Χήθροου που ερχόμουν και δε μου ζήτησαν να το βγάλω.
Ξ.Σ: Εδώ είναι Ελλάδα!
Μοι: Το κατάλαβα!
Το μαντήλι το έβγαλα αλλά εκνευρίστηκα πάρα πολύ και με το παράλογο της απαίτησης της αλλά κυρίως με τον τρόπο που μου το ζήτησε. Είπα όμως ότι μαλάκες (και σκύλλες υπάρχουν παντού και το ξέχασα).
Χτες ξαναγύρναγα από Αθήνα και έγιναν τα ακόλουθα, συνεχόμενα σκηνικά:
Περνώντας για τον έλεγχο πήγα να πάρω μια πλαστική σακουλίτσα για υγρά για να την έχω για την επόμενη φορά (σιχαίνομαι να ανοίγω πράγματα στα αεροδρόμιο). Συνήθως την παίρνω και δε λέω τίποτα αλλά ήμουν μόνη, φάτσα κάρτα με την υπάλληλο και είπα να φανώ ευγενής και να εξηγήσω.
Μοι: Έχω τα υγρά σε σακούλα, τη θέλω για άλλη φορά.
Ξ.Σ: Δε μπορείτε να έχετε δυο.
Μοι: Όχι, δεν έχω δύο. Τα έχω ήδη σε σακούλα. Τη θέλω για άλλη πτήση για να μη χρησιμοποιώ την ίδια.
Ξ.Σ: Δε μπορείτε να την έχετε.
Μοι: Δε μπορώ να πάρω μια άδεια?
Ξ.Σ: Όχι, δε μπορειτε να έχετε άδεια μαζί σας.
Μοι: Δε μπορώ να έχω μία άδεια πλαστική σακούλα μαζί μου?!!! (Γιατί αν θέλω να πνίξω κάποιον με αυτήν θα βαρεθώ να αδειάσω αυτήν που έχω ή αυτήν που θα μπορούσα να φέρω από το σπίτι ή από τα αφορολόγητα που είναι και πιο κατάλληλου μεγέθους!)
Ξ.Σ: Όχι, δε μπορείτε.
Μοι: ΟΚ?! (αφήνοντας τη σακούλα)
Πάω να βγάλω το ρολόι μου για να περάσω από τον έλεγχο.
Σ:Μη βγάλετε τα κοσμήματα σας.
Να μη βγάλω τα κοσμήματα μου?! (για να περάσω από ανιχευτή μετάλλων?!)
Σ:Οχι
Περνώ, φυσικά χτυπά και έρχεται μια ακόμα πιο ξινή να με ψάξει.
Μοι: Μα μου είπαν να μη βγάλω το ρολόι, φυσικά και χτύπησε.
Σ.Ξ.Σ: Βγάλτε το και ξαναπεράστε (με μία απόλυτη σιγουριά ότι θα ξαναχτυπήσει)
Ξαναπερνώ και χτυπά
Σ.Ξ.Σ: Τώρα θα σας ελέγξω!
Μοι: Ελέγχτε με (με τα ίδια ρούχα δε χτύπησα στο Χήθροου αλλά πα στο διάολο, χτύπησε, τη δουλειά της κάνει)
Πάω να πάρω τα πράγματα μου
Σ.Ξ.Σ: Αφήστε τα πράγματα σας κι ελάτε εδώ (πολύ επιταχτικά!)
Μοι: (Άντε να δούμε)
Σ.Ξ.Σ: Βάλτε το πόδι σας εδώ (σε ένα μηχάνημα)!
Μοι: (Βάζοντας το). Μπορείτε να μου εξηγήσετε τι κάνετε?
Σ.Ξ.Σ: Σας ελέγχουμε για την ασφάλεια σας! Βάλτε το άλλο πόδι.
Μοι: (Βάζοντας το). Ναι αλλά δε μπορείτε να μου πείτε τι κάνετε?
Σ.Ξ.Σ: Σας ελέγχουμε για την ασφάλεια σας! Για τη δική σας ασφάλεια σας ελέγχουμε, δεν πετάμε εμείς. Αν δε θέλετε να σας ελέγξουμε δεν πετάτε!
Στο τσακ ήμουνα να της πω για τις υποχρεώσεις της και τα δικαιώματα μου αλλά μέχρι να το αποφασίσω είχα ήδη πάρει τη τσάντα μου και είπα να δώσω τόπο στην οργή.
Δε φτάνει που με υποβάλλεις σε παράλογους, άχρηστους (ελάχιστα μέτρα αποδεδειγμένα συμβάλλουν στην ασφάλεια μου και όχι μόνο στην ταλαιπωρία μου!) και υποτιμητικούς ελέγχους να μη μου εξηγάς και τι μου κάνεις?! Σε οποιαδήποτε δουλειά, πόσο μάλλον σε μια τέτοια, οφείλεις να είσαι αν όχι ευγενής τουλάχιστον ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑς! Δε ξέρω πόσο βαρετή είναι η δουλειά σου ή πόσο σε καταπιέζουν στο σπίτι αλλά δε μπορείς να καβαλάς το καλάμι με την ελάχιστη εξουσία που σου δίνεται! Και ναι, είσαι εδώ για την ασφάλεια ΜΟΥ! Όχι για να νιώσεις καλύτερα για τον εαυτό σου!
Έχω σούρει κι έχω σούρει στους Άγγλους για την ασφάλεια τους στα αεροδρόμια αλλά ό,τι κι αν είναι, είναι τουλάχιστον επαγγελματίες!
---------------------------------------------------------------------
Χτες ήμουν πολύ εκνευρισμένη με όλα αυτά, σήμερα όμως απλά αρχίζω να έχω μια πικρή γεύση για την Ελλάδα, η οποία μπορεί να μη φημιζόταν ποτέ για τον ορθολογισμό της ή τον επαγγελματισμό της αλλά φημιζόταν τουλάχιστον για τους ανθρώπους της και ειδικά τώρα δεν είναι σε θέση να χάσει και τα ελάχιστα ίχνη συμπαθειας που έχει. Είναι που είναι μια ακριβή χώρα σαν προορισμός, με ουσιαστικά τίποτα περισσότερο να προσφέρει στον ξένο σε σχέση με την Τουρκία ή άλλες χώρες, πέρα από κάποια ίχνη ανθρωπιάς, ας φροντίσουν να μην τα χάσουν κι αυτά.
9 σχόλια:
Dr μου δεν μπορείς να φανταστείς πόοοοσο συμφωνώ. Κι εγώ πέρασα κάποιες μέρες στη Θεσσαλονική τώρα και μόνο πικρή γεύση μου έμεινε από τους ανθρώπους. Πολλή αγένεια ρε παιδί μου, δεν ξαναείδα πουθενά αλλού. ένα παράδειγμα. Χαθήκαμε μέσα στους δρόμους και είδαμε ένα ταξί κι απλά θέλαμε να μας πει προς ποιά κατευθύνση είναι το ξενοδοχείο μας γιατί θέλαμε να περπατήσουμε. Φωνάζει αυτός, μπείτε να σας πάρω, εξηγούμε πως δε θέλουμε να μας πάρει θέλουμε μόνο να μας πει προς τα πού να πάμε και κάνει κάτι νεύρα που τον ενοχλήσαμε κι απλά πατά γκάζι και σηκώνεται και φεύγει. Αυτή την συμπεριφορά συναντήσαμε γενικά.
Συμφωνώ απολύτως μαζί σου σε ότι αφορά τις επισημάνσεις σου, στο μόνο που διαφωνώ είναι πως οι άνθρωποι θα πρέπει να "επιστρέψουν" στην ευγένεια και την καλοσύνη που παραδοσιακά είχαν όχι για να μη χάσουν τον τουρισμό (που είναι μια από τις αιτίες που έγιναν έτσι) αλλά γιατί η ψυχή που έχασαν (χάσαμε) είναι πιο πολύτιμη από όλα τα (δήθεν) πλούτη που μπορεί να αποκτήσει κανείς στη ζωή του.
@Homo: Σ΄ευχαριστώ για το παράδειγμα. Έτσι για να ξέρω κι εγώ δηλαδή ότι δεν είμαι τρελή και τα φαντάζομαι!
@Δαίμων: Συμφωνώ απόλυτα. Τον τουρισμό τον έφερα ως παράδειγμα, αλλά αν το δέλεαρ για να επιστρέψει κάποια όποια ευγένεια είναι η επιβίωση (έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα), ας είναι. Αρκεί να γινει κάτι.
Τρώγωντας ένα αμυγδαλωτό από τον Πόρο, θυμήθηκα ότι εκεί συνάντησα πολύ ευγενικούς και φιλόξενους ανθρώπους και είπα να μην είμαι μόνο κακιά.
στις πόλεις συνήθως εν έτσι απαράδεχτοι, άκουσα κι εγώ κι άλλες κουβέντες. Σε κανένα κατσαροχώρι ίσως ναν καλύτεροι.
Άλλαξε δηλαδή η συμπεριφορά τους? Ή πάντα έτσι ήταν απλά τωρά εν πιο εμφανής?
@Sike: Ναι, φαντάζομαι το να ζεις στην Αθήνα έχει και αρνητικές επιδράσεις στη συμπεριφορά σου. Ειδικά αν δεν έμαθες ποτέ να είσαι επαγγελματίας!
@Neerie: Πάντα έλεγα ότι μαλάκες υπάρχουν παντού (και σε όλα τα επαγγέλματα) και προσπαθώ να μη γενικεύω αλλά δε ξέρω, νομίζω ότι τα πράγματα χειροτερεύουν. Ή απλά εν πιο εμφανη?! Μπορει να έσιεις τζιαι δίκαιο! :)
Δεν είναι γι'αυτό που από το κακό πάνε στο χειρότερο; Όλα έχουν μια εξηγηση μου φαίνεται...
Κι εγώ όποτε πάω κάτι γίνεται και καταφέρνουν να μου χαλάσουν τη διαθεση...:/
Δυστυχώς κάθε μέρα που περνάει με κάνει να νοιώθω και περισσότερη ντροπή που είμαι 'Ελληνας. Που ανήκω σ' αυτήν την επαίσχυντη χώρα με τους φριχτούς και παράλογους ανθρώπους, με τα καθάρματα που γλίτωσαν από το τούρκικο μαχαίρι οι πρόγονοί τους, για να τυρανούν αυτοί ο ένας τον άλλον και να το χαίρονται κιόλας. Σε σύγκριση με τους Τούρκους νομίζω αυτοί είναι φαβορί κι ας τους λέμε εμείς με περισσία περιφρόνηση "μεμέτηδες"... Μάλλον εμείς είμαστε οι μεμέτηδες και οι χάνοι και τα θεριά τα ανήμερα, που θέλουμε να κατασπαράξουμε τον συνάνθρωπο. ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ!
Δημοσίευση σχολίου