Τα τελευταία χρόνια -από τότε που μεγάλωσα και μυαλό δεν έβαλα δηλαδή, επειδή ούτως ή άλλως μου περισσεύει ήδη- από καιρού εις καιρόν πετάγομαι μέχρι την τράπεζα για να εκπληρώσω τις οικονομικές μου υποχρεώσεις και να διαπιστώσω και μη ηλεκτρονικά πόσο κοντά στη πτώχευση είμαι. Και κάθε φορά εκπλήσσομαι λες και δε ζω σ' αυτή τη χώρα.
Την πρώτη φορά που τη βλέπεις, είναι μία συνεσταλμένη μαθητευόμενη ταμίας -βαμμένη και ντυμένη στην τρίχα- η οποία μαθαίνει τη δουλειά σιγά σιγά.
Τη δεύτερη φορά που τη βλέπεις (μετά από 3-4 μηνιαίες πληρωμές πιστωτικών) είναι μία ήδη πεπειραμένη -βαμμένη και ντυμένη στην τρίχα- ταμίας η οποία σου χώνει ήδη το νεαποκτηθέν μονόπετρο με την κοτρόνα στη μούρη.
Την τρίτη φορά που τη βλέπεις (μετά από κανα δύο ταξίδια, πληρωμές πιστωτικών και συνάλλαγμα) είναι μία -βαμμένη και ντυμένη στην τρίχα- ταμίας με την κοιλιά στο στόμα. (Προφανώς, το γαμο τον έχασες γιατί πλήρωσες την κάρτα ηλεκτρονικά ή γιατί απλά η βέρα δεν αντανακλά το φως με τον ίδιο τρόπο όπως το μονόπετρο και δε την πρόσεξες)
Την τέταρτη φορά που τη βλέπεις είναι μία -βαμμένη και ντυμένη στην τρίχα- πεπειραμένη ταμίας.
Επίσης, αυτό συμβαίνει και στις λειτουργούς λογιστηρίου του πανεπιστημίου. Λέτε να είναι κάποιος ιός που σχετίζεται με τα οικονομικά ή απλά το όνειρο κάθε Κύπριου γαμβρού/Κύπριας πεθεράς?
ΥΓ: Η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα είναι η αγαπημένη μου τραπεζικός, που ουδεμία σχέση έχει με τις πιο πάνω -παρότι με μονόπετρο προσφάτως- και η οποία είναι πάντα με την καλή κουβέντα στο στόμα, ξέρει τι κάνει και το κάνει γρήγορα και καλά και είναι πάντα πρόθυμη να εξυπηρετήσει.
4 σχόλια:
Νομίζω προλαβαίνω ακόμα να γίνω τραπεζικός! Κυρίως για την φουσκωμένη κοιλιά! Γιατί έτσι όπως πάμε ούτε μονόπετρο (που δεν μας χαλάει) θα δούμε, πόσο μάλλον και το ζητούμενο... την φουσκωμένη κοιλιά δηλαδή!
Έχω συχνά παρόμοιες συζητήσεις με τη μάνα μου, η οποία ισχυρίζεται πως η μιζέρια μου προέρχεται στην εμμονή μου να δουλέυω στον ιδιωτικό τομέα. Άρα παιδάκι μου, μου λέει, δεν ανοίγει ο κύκλος σου, δεν σου μένει χρόνος να κάνεις και κάτι καινούργιο και κυρίως δεν σου μένουν αντοχές για να γνωρίσεις τον μέλλοντά σύζυγο. Και γω τέτοιες παράλογες θεωρίες θα αναπτύσσω στα παιδιά μου? Άμα είναι έτσι δεν κάνω, τα λυπάμαι!
"βαμμένη και ντυμένη στην τρίχα"
πράγματι που βρίσκουν την όρεξη!!!
βέβαια τόσους χρεωμένους βλέπουν κάθε μέρα, όλο και κάποιος θα τες προσέξει!
ή η μάμμα του :-)
Ε η κοπελλούα εν το απόλυτο bride material. Τζιαι η απόλυτη φαντασίωση της κάθε μέλλουσας πεθεράς όπως σωστά είπες... Τωρά αν είναι τζιαι η φαντασίωση του άντρα της τούτο εν άλλη ιστορία...
Δημοσίευση σχολίου