Έχω κουραστεί να γνωρίζω και να συναναστρέφομαι ως επί το πλείστον άχρωμους και αδιάφορους ανθρώπους. Μου βγάζουν τον αδιάφορο και άχρωμο εαυτό μου.
Μήπως φταίω εγώ?
(Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων να τονίσω ότι δεν αναφέρομαι στην απογευματινή μου συνάντηση αλλά σε όλες τις άλλες σχεδόν από καταβολής κόσμου)
24 σχόλια:
Join the club! Είναι μεγάλη η μοναξιά της κορυφής! χαχαχα ! χχχ
couldn't agree with you more..
Shit happens.
Αντί-Χρηστος: Έτσι φαίνεται!
Αχάπαρη: Άρα δεν πταίω εγώ, έτσι?!!!
Passenger: No shit!
Dr μου εμένα πάλε νευριάζουν με πολλά άμα εν άτομα που πρέπει να συναναστρέφομαι συχνά.
Εξαρτάται τι χρώματα γυρεύκεις όμως.
καλυτερα αχρωμο παρα μαυρο. το αχρωμο μπορεις ευκολα να το κανεις πολυχρωμο, ενω το μαυρο οτι και να κανεις παντα μαυρα θα μενει.
always look at the bright sight of life :)
Leni: Για να ¨πρέπει¨ να τα συναναστρέφεσαι συχνά τότε μάλλον είναι από τον εργασιακό σου χώρο οπότε κάμνεις λίον υπομονή και παίζεις λίο την κουφή ώσπου να σχολάσεις. Για μένα είναι μεγαλύτερο το πρόβλημα όταν τα άτομα που γνωρίζω σε προσωπικό επίπεδο εν έτσι. Κι όταν η πλειοψηφία εν έτσι, τοτε τι κάμνεις?
Passenger: Κάτι! Οτιδήποτε εκτος του άχρωμου! Όλα τα χρώματα είναι ευπρόσδεκτα αρκεί να σπάζουν λίο τη μονοτονία. Ζητώ πολλά?
Alexandros: Χαίρομαι που υπάρχουν και αισιόδοξα άτομα αλλά δυστυχώς δεν έχω το κουράγιο να βάψω τον οποιονδήποτε. But on the bright side of things, ακόμα και το μαύρο το προτιμώ. Έχει μια προσωπικότητα, βρε αδερφέ! Ξέρεις τι έχεις μπροστά σου and you work with it.
Γενική τοποθέτηση: Ίσως να είμαι πολύ αυστηρή με τους ανθρώπους. Ίσως να τους κρίνω (και να τους κατακρίνω) με την πρώτη ματιά και ίσως αυτό να είναι σφάλμα του δικού μου χαρακτήρα. Από την άλλη, όμως, έχω γνωρίσει και ανθρώπους που μέσα σε 5 λεπτά αν μη τι άλλο προκάλεσαν το ενδιαφέρον μου και πήγα σπίτι μου αισθανόμενη ότι δεν έχασα εντελώς το χρόνο μου που βγήκα. Άρα υπάρχουν και άρα δεν γίνεται να φταίω μόνο εγώ και επομένως που είναι και γιατί δεν τους γνωρίζω πιο συχνά??!
dr isos merikes fores fteei oti emeis niothume ahromoi kai den afinume tous allous na deiksun to hroma tous. isos einai ola thema himeias, oti kai an simainei afto. I totally sympathize with you omos
Time to find new people then
Αράχνη: Έχεις δίκαιο και όντως την Παρασκευή ένιωθα λίγο άχρωμη αλλά πίστεψε με αν έδειχνε κάποιος άλλος λίγο χρώμα θα γινόμουν ουράνιο τόξο!
Passenger: Easier said than done (που λέμε και στα κυπριακά!). Ευτυχώς, που η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και που έχω και αυτό το γέρημο το βλογ και γκρινιάζω λίο, κάτι που δεν κάνω ποτέ στην πραγματική ζωή!!!
I know. I'm just throwing cliches at ya.
Dr μου ευτυχώς ή δυστυχώς στη δουλειά εν συναναστρέφομαι με πολύ κόσμο, εν στες σπουδές που μου έτυχε τζαι ήθελα να τες δέρω. Πραγματικά όμως.
I have people with colours in my life.
The problem is, when you know someone for a long time they begin to fade.
Na sou pw kati...neuriazw llio aman akouw na kamnoun touto to parapono! Epeidi en oulla thema epilogwn kai ximeias!! Aman kameis tes swstes epiloges anthrwpwn enna pernas teleia mazi tous...an omws dkialeeis lathos atoma... e tote esy esheis tin efthyni! So stop complaining jiai gnwrise nea atoma!!
filika
2much
Leni: Δηλαδή στην τελετή αποφοίτησης αντί να πετάξεις το καπέλλο προς τα πάνω επέταξες το πλαγίως και με στόχο?!
Passenger: Κάποιοι δεν ξεθωριάζουν ποτέ και για τους άλλους συνήθως φταίνε και οι δύο για το ξεθώριασμα. In any case, time to find new people then!
Ανώνυμος: Ίσως δεν το έθεσα σωστά. Το πρόβλημα δεν είναι οι επιλογές μου αλλά η έλλειψη αυτών. Στους 10 νέους ανθρώπους που γνωρίζω οι 9 με απογοητεύουν παντελώς και το δέκατο τυγχάνει συνήθως να μην τον ξαναδώ. Παραπονιέμαι γιατί δεν βρίσκω "χρωματιστά" άτομα στις νέες γνωριμίες μου και επομένως πως να επιλέξω σωστά?! Κι αν αυτό συμβαίνει συχνά, απογοητεύεσαι, αρχίζεις να διερωτάσαι μήπως φταις εσύ και στο τέλος κάθεσαι σπίτι και γκρινιάζεις στον υπολογιστή σου! Αν εσύ περνάς τέλεια με τις επιλογές σου, μπράβο είσαι ένα βήμα μπροστά απο μένα και φρόντισε να τις κρατήσεις και να ελπίζεις να μην καταλήξουν ο καθένας σε διαφορετική χώρα και μετά να γκρινιάζεις κι εσύ ηλεκτρονικά όπως εγώ.
aman!! twra psiloagxwthika...se poia katigoria anthrwpwn me synetakses arage??
Cake: Στους κατακόκκινους! Το διευκρίνισα κιόλας για να μην υπάρξει παρεξήγηση. Απλά την Παρασκευή βγήκα με τρεις παρέες και οι δύο με απογοήτευσαν ως συνἠθως εξού και ήμουν λίγο πιο άχρωμη απ'ότι θα ήθελα και με την τρίτη. Εσύ δεν ξέρω τι εντύπωση σχημάτισες?!
Ε μπορεί να φταίεις τζιαι εσύ σε κάποιο βαθμό.
Βάλλε μου ιδέες...
nai tzinin tin mera nomizw imoun ouranio tokso (i m not that insane every day hehe)
eisai tirkouaz ;-) kathari, iremi dynami, glykia kai ekleptysmeni.
stis 27 tha enwsoumen ta xrwmata mas, oi na ksiaseis!
Passenger: Φταίω, πως δεν φταίω. Φταίω που θέλω κάτι παραπάνω και το περιμένω από τους άλλους. Αλλά επειδή δεν πρόκειται να αλλάξω χαρακτήρα (εκτός αν όντως ξεκινήσω ψυχοφάρμακα!) και σε γενικές γραμμές είμαι αρκετά ευχαριστημένη με αυτό που είμαι, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθήσω να βάλω περισσότερα θετικά άτομα στο περιβάλλον μου για να μην έχω τόσες ευκαιρίες να γκρινιάζω.Από την άλλη, its my blog and I'll beach if I want to!
Leni: Ποτέ δεν είναι πολύ αργά! (Μόλις εδέησα να πιάσω τις φωτογραφίες από την αποφοίτηση και είναι χάλια. Δεν είναι δυνατόν να φταίω εγώ, πρέπει να ήταν άσχετος ο φωτογράφος!)
Cake: Thank you, cherie. Can I quote you on that?! (Ήδη ψάχνω τη ντουλάπα μου για κόκκινα)
Ναι οι φωτογράφοι που βάλλουν στες αποφοιτήσεις εν οι πιο άσχετοι του κόσμου.
Η μόνη φωτογραφία που έχω που την αποφοίτηση του πτυχίου μου τζαι να τρώεται εν μια που φαίνεται μετά βίας το 1/4 της φάτσας μου, ενώ ο πρύτανης φαίνεται φάτσα τζαι εν πολλά γκόμενος. Ασσέν.
That makes two of us.
Μερικές φορές λαλέις δε γαμιέται.
Εν τζαιν να ζωγραφίσουμε..
Αλλά πάλε..
Δημοσίευση σχολίου