Πότε ξέρεις ότι έχεις πραγματικά μεγαλώσει?




(α) Όταν αρχίσεις να μαζεύεις τα κουπόνια που σου δίνουν στο σουπερμάρκετ

(β) Όταν ακούς το "Τρίτο" καθοδόν για τη δουλειά το πρωϊ.

(γ) Όταν πας στη δουλειά κάθε μέρα, το πρωϊ!

(δ) Όταν ρωτάς για το συνταξιοδοτικό σου.

(ε) Όλα τα πιο πάνω.

Γκρίζα διαφήμιση

Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση


Αυτό το καλοκαίρι ξανα-ανακάλυψα μια παλιά μου αγάπη με την οποία είχαμε χαθεί σταδιακά χωρίς να καταλάβω το πως και το γιατί.


Τα παγωτά Ρέτζις.

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο είχα χρόνια να τα δω κάπου και μόλις είδα τις κλασσικές πλάκες στο σουπερμάρκετ έσπευσα να αγοράσω, έτσι, γιατί η πρώτη σου αγάπη είναι και παντοτινή και οι παλιές συνήθειες δεν ξεχνιούνται! Μετά μπάνισα και κάτι νέες γεύσεις και είπα να μην τις κακοφανίσω και από κει και πέρα με πήρε η κατρακύλα! Γενικά τα κυπριακά παγωτά είναι πολύ ωραία, αλλά δεν ξέρω πως τα κατάφερε η Ρέτζις, η γεύση στο στόμα σου είναι ακριβώς ότι γράφει το κουτί. Καραμέλα γράφει πάνω? Τη νιώθεις να λιώνει στον ουρανίσκο σου. Φουντούκι λέει το κουτί? Είναι λες και τα έλιωσες τώρα στο παγωτό. Το πιστάτσιο δε,είναι μέχρι και λιγουλάκι αλμυρό! Το μόνο που δεν υπάρχει περίπτωση να φάω είναι αυτό με γεύση κανέλα αλλά τι να κάνουν οι άνθρωποι? Δε με ρώτησαν από πριν να ξέρουν. Άσε που φροντίζουν και για τη γραμμή μου. Οι μπουκίτσες καραμέλα με κρέμα γάλακτος είναι ότι πρέπει για όταν θέλεις κάτι γλυκό γύρω στις 20 φορές την ημέρα αν και ίσως θα έπρεπε να σκεφτούν μια πιο λάρτζ συσκευασία γιατί για έναν περίεργο λόγο τελειώνουν αμέσως!

Και επειδή το παγωτό θέλει και το συνοδευτικό του, πέτυχα τα Bottlegreen, αγαπημένη μου επιλογή για κάτι δροσιστικό στο Λονδίνο, στο μετρό (όχι το κανονικό, το σουπερμάρκετ) και έδεσε το γλυκό. Το μόνο που έμεινε είναι να ανακαλύψω συνταγές που να τα συνδυάζουν. Εναλλακτικά, μπορώ να τα συνδυάσω και στο στομάχι μου.

 

Fall cleaning

Το ότι η καθαριότητα δεν είναι η μισή μου αρχοντιά το ξανάπαμε. Το ότι μένω με κάποιον όμως του οποίου η καθαριότητα είναι ολόκληρη αρχοντιά, όχι.

Όταν, λοιπόν, εγώ λέω ότι θα καθαρίσω (α)"από γωνιάς", εννοώ ότι θα καθαρίσω μόνο το μέρος του πατώματος που φαίνεται αποφεύγοντας επιμελώς όλο το υπόλοιπο και όταν λέω ότι (β) θα πάρω αυτά που "βλέπει η πεθερά", εννοώ μια πεθερά με καταρράκτη σε προχωρημένο στάδιο! Αντιθέτως, ο περί ου ο λόγος, εννοεί ότι (α) θα σηκώσουμε όλα τα έπιπλα για να πάρουμε ΟΛΕΣ τις γωνίες και (β) ότι η πεθερά θα είναι το CSI με λάμπα UV. Άσε που δεν προλαβαίνω να αφήσω κανένα χαρτί σε κανένα τραπεζάκι. Μέχρι να γυρίσω και να κάτσω έχει ήδη πεταχτεί, ενώ τα πάντα πρέπει να τακτοποιούνται σε ορθές γωνίες! Αφού κουράζομαι μόνο που τον βλέπω να καθαρίζει!

Τέλοσπάντων, μην το συζητάς, ένα δράμα ζω!

Στα πλαίσια αυτού του δράματος, απεφασίσθει ότι το Σάββατο έπρεπε να καθαρίσουμε. Προσπάθειες μου να αναβληθεί επ' αόριστον η γενική καθαριότητα, έπεσαν στο κενό κυρίως επειδή είχε δίκαιο και το σπίτι ήταν ένα αχούρι. Με βαριά καρδιά πήρα το μπάνιο και πήρε τα υπόλοιπα. Μέχρι να συρθώ μέχρι το μπάνιο έτριβε ήδη τους πάγκους της κουζίνας και μέχρι να τρίψω τη μπανιέρα είχε ήδη σηκώσει τον καναπέ -πράγμα καθαρά περιττό κατ'εμέ αφού κάθομαι πάνω στον καναπέ και από κάτω καλύτερα να μην ξέρω τι έχει.

Τελικά, κάτω από τον καναπέ είχε κάτι πατάτες τηγανητές που μου έπεσαν πριν κάνα μήνα -και που είχα μαζέψει υποτίθεται- και οι οποίες είχαν ξυλιάσει αλλά ευτυχώς δεν μας έφαγαν οι κατσαρίδες. Βασικά, πήγαν να μας φάνε τα μυρμήγγια αλλά προνοητική καθώς είμαι είχα ψεκάσει και πέθαναν καθοδόν προς τις πατάτες τα καημένα.

Πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι είχα εξαρχής δίκαιο που δεν ήθελα να ξέρω τι υπάρχει κάτω από τα έπιπλα!

Ασυναρτησίες

Τα τελευταία χρόνια τα καλοκαίρια μου αφήνουν μια αίσθηση ανικανοποίητου. Ότι πέρασε άλλο ένα καλοκαίρι -άλλη μια χρονιά δηλαδή αφού ο χρόνος μου καθορίζεται πάντα από την ακαδημαϊκή χρονιά- και δεν έχω κάνει και τίποτα ιδιαίτερο. Δεν είμαι ποτέ σίγουρη τι ακριβώς είναι αυτό το "ιδιαίτερο" αλλά μάλλον δεν το έχω κάνει. Δεν έχω κάνει τις διακοπές που θα ήθελα (το λιώσιμο στον καναπέ δεν είναι διακοπές, αυτό κάνω όλη μου τη ζωή), τις δουλειές που θα ήθελα, γενικά, πράγματα θεωρητικά και αόριστα τις περισσότερες φορές, που νιώθω ότι θα έπρεπε να έχω κάνει και φυσικά δεν κάνω ποτέ. Γιατί είμαι και ζυγός, μην ξεχνιόμαστε!

Φέτος φερ ειπείν, απέκτησα καρριέρα και τώρα σκέφτομαι ότι ίσως θα ήμουν καλύτερα με καρριέρα οικοκυράς. Και μετά νιώθω τύψεις για όλους τους φίλους μου που αγωνίζονται χρόνια για την καρριέρα που εγώ δεν ήμουν καν σίγουρη ότι ήθελα και δεν την απέκτησαν. Μετά, όμως, σκέφτομαι ότι θα βαριόμουν σαν οικοκυρά -ειδικά επειδή το μόνο που μου αρέσει είναι να κάνω κώλο την κουζίνα φτιάχνοντας γλυκά, και να την αφήνω έτσι εννοείται!- και σκέφτομαι ότι πρέπει να συγκεντρωθώ και να προωθήσω την καρριέρα μου. Μετά, όμως, σκέφτομαι ότι αυτό απαιτεί προσπάθεια και σκληρή δουλειά και προβάρω το να συστήνωμαι σαν νοικοκυρά. Φυσικά δεν πρόκειται να παραιτηθώ και από ότι φαίνεται τα καταφέρνω καλά και χωρίς πολλή προσπάθεια, αλλά μετά νιώθω ότι δεν κάνω αυτά που πρέπει να κάνω για να προωθήσω την καρριέρα μου και φτου από την αρχή. Κάθε περσινό καλοκαίρι και καλύτερα!

Μερικές φορές σκέφτομαι ότι όντως "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" γιατί αυτοί έχουν πιάσει τουλάχιστον το νόημα. Και στην ανάγκη, τη λουί βουτυρόν που θα τους τις ολοκληρώσει κάνουν ένα δάνειο και την παίρνουν. Εγώ που θέλω πάντα κάτι περισσότερο και δεν ξέρω και τι είναι σε ποιον να αποταθώ!



Καλή χρονιά είπα?