Από καιρού εις καιρόν ρωτώ γνωστούς και φίλους την άποψη τους για το αν πρέπει να διορθώσω το διάφραγμα μου για να αναπνέω καλύτερα. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν αρρωστήσω/γυμναστώ/
ροχαλίζω και συνήθως κρατά 1-2 μέρες. Μετά καταλήγω στο "δε βαριέσαι, καλά είμαι κι έτσι!" και συνεχίζω για κανά δυο χρόνια ακόμα. Οι περισσότεροι μου λένε να το κάνω αλλά δεν είναι δική τους η μύτη! Αποφάσισα, λοιπόν να κάνω μία λίστα υπερ-κατά και βλέπουμε:
Υπέρ:
Θα αναπνέω (πολύ καλύτερα)!
Θα αναπνέω και όταν είμαι λίγο άρρωστη
Δεν θα ροχαλίζω μέσα μέσα (αυτό ακόμα δεν το πιστεύω αλλά λέμε τώρα)
Θα κουράζομαι λιγότερο όταν ασκούμαι
Ταυτόχρονα μπορώ να κάνω και μια μικρή πλαστική μύτης
Κατά:
Και τώρα αναπνέω (αρκετά)!
Τι με νοιάζει αν ροχαλίζω μέσα μέσα, εγώ κοιμάμαι!
Ποιος ασκείται?!
Η μύτη μου είναι μια χαρά και ταιριάζει και με το πρόσωπο μου!
Και το κυριότερο:
Μη απαραίτητη εγχείρηση με ενδοφλέβιους ορρούς (βλέπε βελόνες) και κάποιος που μπορεί και να τσακώθηκε με τη γυναίκα του την προηγούμενη να σου σπάει τη μύτη με ένα σφυράκι!
Μπα, δε βαριέσαι. Κι έτσι ψιλο-αναπνέω!