Μια φορά κι έναν καιρό, πριν πολλά πολλά χρόνια, είχα αποφασίσει να κάνω έκπληξη στον πρώην (και νυν και αει) και να του πάρω παγωτό τριαντάφυλλο, που ήταν το αγαπημένο του από τα παιδικά του χρόνια, στην Αθήνα. Έστιψα το μυαλό μου και κατέληξα ότι ο πιο ασφαλής τρόπος για να μη ντυθώ εγώ παγωτό τριαντάφυλλο –μετά από σχετικό ατύχημα στη βαλίτσα μου!- ήταν η χρήση ξηρού πάγου. (Καταπληκτική εφεύρεση ο ξηρός πάγος δεν το συζητώ!) Παράγγειλα λοιπόν 5 κιλά πάγου, just to be on the safe side, και 2 μεγάλα κουτιά παγωτό και τα έβαλα όλα στους -80 oC προς διατήρηση και πάγωμα υψηλών αποδώσεων. Η πτήση μου έφευγε πρωϊ αλλά επειδή δεν ήμουν σίγουρη για το πόσο θα κράταγε ο πάγος αποφάσισα να καθυστερήσω το πακετάρισμα όσο το δυνατόν περισσότερο. Τα μεσάνυκτα της προηγούμενης πήρα μια φίλη μου και μια παγωνιέρα, πήγα στη δουλειά και πακέταρα το παγωτό μαζί με ΟΛΟ το ξηρό πάγο. Ο φύλακας θα διερωτήθηκε λίγο τι κάναμε και γιατί μπήκαμε με άδεια χέρια και φύγαμε κουβαλώντας και οι δύο μια βαριά παγωνιέρα αλλά φάνηκε διακριτικός και δε ρώτησε –ευτυχώς!- λεπτομέρειες. Έβαλα την παγωνιέρα στη βαλίτσα, πήγα το πρωί, νωρίς στο αεροδρόμιο, έδωσα τη βαλίτσα, μπήκα στο αεροπλάνο και όταν προσγειωθήκαμε περίμενα εναγωνίως να δω σε τι κατάσταση θα έρθει η βαλίτσα μου.
Φυσικά, ως συνήθως, το είχα παρακάνει λίγο και η βαλίτσα μου ήρθε με κρυστάλλους πάγου εξωτερικά, στο σημείο που από μέσα ήταν η παγωνιέρα. Και όταν την άνοιξα, το παγωτό ήταν πέτρα και έπρεπε να το αφήσουμε εκτός ψυγείου μισή μέρα για να φτάσει να τρώγεται. Αλλά μέχρι να ξεπαγώσει κάναμε εφφέ με το ξηρό πάγο που δεν είχε εξατμιστεί ακόμα!
Δε ξέρω αν σας το είπα αλλά καταπληκτική εφεύρεση ο ξηρός πάγος!!
