Όνειρα, πουλιά μου ταξιδιάρικα

Έχω ξαναδεί περίεργα όνειρα αλλά αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει.





Μετά από δυο βδομάδες σχετικά ταραγμένου ύπνου και πολλών, ζωντανών ονείρων, ψες ονειρεύτηκα ενα ποίημα. Δικό μου και κομπλέ με εικόνες που ταίριαζαν σε κάθε στίχο. Και συνειδητά να ξέρω τι σημαίνει ο κάθε στίχος και η κάθε εικόνα και να με βλέπω σ΄αυτές...





Και μετά χτύπησε το κωλοξυπνητήρι και πετάχτηκα πάνω ξεχνώντας τους μισούς στίχους!

Do-oh 2!

Μέσα σε δύο μέρες κατάφερα να:

-Δω το λάθος πρόγραμμα και να πάω shopping την Τετάρτη το απόγευμα αντί στις πρώτες δύο διαλέξεις του δεύτερου βασικού μαθήματος για αυτό το μήνα.

-Αφού συνειδητοποίησα το πιο πάνω λάθος το βράδυ και φρόντισα να δω το σωστό πρόγραμμα (!), να πάω αργοπορημένη και αφού είχε ξεκινήσει η διάλεξη σε δύο, το ξαναλέω δύο, λανθασμένες αίθουσες το πρωί της Πέμπτης στη μία εκ των οποίων πήγα μέχρι την πρώτη σειρά, έκατσα, έβγαλα το παλτό μου, ξανακοίταξα το πρόγραμμα, συνειδητοποίησα τη μαλακία μου και έφυγα υπό τα βλέμματα όλων.



Δεν πρέπει να μας δίνουν διακοπές. Αποσυντονίζομαι.

Γκρι σουρί

Μια φορά κι έναν καιρό, όταν ήμουν μικρή και ανόητη πίστευα ότι τα πάντα στη ζωή είναι άσπρο-μαύρο, καλό-κακό, πρέπον και μη-πρέπον και θεωρούσα ότι εγώ ως ηθική και σωστή νεανίς θα ήξερα πάντα ποιο θα ήταν το σωστό και θα το έκανα χωρίς καμιά αμφιβολία ή δυσκολία. Εξάλλου, πόσο δύσκολο θα μπορούσε να ήταν? Ακόμα και στα στρουμφάκια ο Δρακουμέλ ήταν πάντα ο ηττημένος και δε διερωτήθηκα ποτέ από που ξεφύτρωσαν ξαφνικά τα μικρά στρουμφ ή πόσο περίεργο ήταν που η στρουμφίτα ήταν η μόνη θηλυκή σε όλο το χωριό.


Τώρα που μεγάλωσα και ομόρφυνα αντιλήφθηκα -κάπως απότομα ίσως- ότι η ζωή είναι ένα απέραντο γκρι. Χιλιάδες αποχρώσεις του γκρι. Γκρι σουρί και γκρι γαϊδουρί σαν αυτές που κοίταζε η ηρωϊδα του Δημήτρη Ψαθά. Κι εγώ χωμένη, ή καλύτερα χαμένη, σε αυτές. Το μόνο θετικό είναι ότι, αν και πάντα το έπαιζα ανοικτόμυαλη, από τούδε και στο εξής πραγματικά δεν κρίνω (και ούτε κατακρίνω) κανέναν και για οτιδήποτε.


Εκτός ίσως για εγκλήματα του ποινικού κώδικα!




ΥΓ1: Για πρώτη φορά πραγματικά δεν ήθελα να φύγω. Τι να σημαίνει άραγε?
ΥΓ2: Μισώ το Heathrow! Ορκίστηκα ότι δεν θα ξανάρθω μόνη μου εδώ. Με καταθλίβει απίστευτα.