Αυτο ήταν λοιπόν. Δηλώνω πλεόν και επίσημα κάτοικος Λονδίνου και μέχρι στιγμής το λατρεύω παρόλα τα χιλιόμετρα που έχω κάνει κουβαλώντας την προίκα μου και κάτι παραπάνω στον ώμο.
Μέχρι που ξεκίνησα και γυμναστήριο σήμερα με κάτι που λέγεται circuit training και από ότι φαίνεται ή εγώ είμαι ακόμα πιο αγύμναστη από ότι νόμιζα ή όλοι οι άλλοι είναι πιο fit από μένα! Ο τύπος με τον οποίο ήμουν ζευγάρι πρέπει να είναι πολύ exercise freak αλλά δεν μπορώ να πω, μου έδινε κουράγιο ακόμα κι όταν παράπαια από έλλειψη οξυγόνου (να το κάνω τελικά εκείνο το διάφραγμα?) και υπερβολική παραγωγή γαλακτικού οξέος στους μυς (τους ποιους?!) μου. Σε κάποια φάση μάλιστα τον ρώτησα αν ξέρει τεχνητή αναπνοή just in case! Αλλά αναλόγως καλά τα πήγα. Αύριο έχω και cardio fitbox ό,τι κι αν είναι αυτό! Ευτυχώς μένω αρκετά κεντρικά και δεν χρειάζεται να κάνω ντους εκεί γιατί δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να συνηθίσω τα κοινά ντους ή την απόλυτη γύμνια στα αποδυτήρια. Εντάξει, μπορεί να είμαι σεμνότυφη αλλά προτιμώ το privacy του σπιτιού μου για να γδυθώ άνετα. Οι άλλοι, βέβαια, μπορούν να κάνουν ότι θέλουν.
Αυτά προς το παρόν. Τελικά είμαι πιο busy από ότι νόμιζα και ούτως ή άλλως αποφάσισα ότι πρέπει να δουλέψω σκληρά (ή γενικά να δουλέψω!) αυτό το εξάμηνο. Οψώμεθα.
Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009
Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009
Απορίας άξιο ή και άλλαξε το?
Ξέρετε εκείνη την εκπομπή που παίρνουν κάποιον με ένα άσχημο χαρακτηριστικό και του αλλάζουν τα φώτα στις πλαστικές για να γίνει κύκνος? Ε, λοιπόν από το ελάχιστο που είδα ψες τυχαία μου γεννήθηκε η εξής απορία. Γιατί κάποιος/α, ο οποίος/α μπορεί να έχει μεν γαμψη μύτη, αλλά να έχει βρει τον έρωτα της ζωής του, να είναι παντρεμένος/η με παιδιά, με ικανοποιητικές φιλικές σχέσεις, δουλειά και τα συναφή να υποβάλει τον εαυτό του σε τέτοια ταλαιπωρία (μιλάμε για πολλές εγχειρήσεις) και δημόσιο εξευτελισμό (σε έχει δει όλο το Πανελλήνιο με τις γάζες και το βυζί χύμα, δεν το συζητώ!)? Και να πεις ότι δεν βλέπονται με τίποτα? Οι περισσότεροι είναι φυσιολογικότατοι άνθρωποι που τους βλέπεις στο δρόμο κάθε μέρα χωρίς να στριγκλίζουν τα παιδάκια στο διάβα τους. Με ανθρώπους δίπλα τους που προφανώς τους εκτίμησαν και τους αγάπησαν γι’ αυτό που είναι. Εγώ ξέρω κόσμο που δεν χρειάζεται καμία πλαστική και δεν έχει τόσο φυσιολογική ζωή! Άσε που όταν μπεις στο χορό θα χορέψεις. Εσύ μπορεί μεν, να θέλεις πλαστική μύτης, αλλά πάρε και μια λιποαναρρόφηση να έχεις γιατί πως θα βγεις αύριο στα καταστήματα που είναι όλα για ανορεξικές (εδώ συμφωνώ!). Βάλε και λίγο βυζί να βρίσκεται. Πάρε λίγο και το πηγούνι μια που είμαστε εδώ. Κάνε και μια βλεφαροπλαστική. Ο σκοπός είναι να νιώσεις καλύτερα για τον εαυτό σου ή να μην τον αναγνωρίζεις κάθε πρωί στον καθρέφτη?!
Από την άλλη δεν ξέρω πως θα ένιωθα εγώ αν είχα κάτι ιδιαίτερα άσχημο πάνω μου αλλά αν είχα μια σχετικά φυσιολογική ζωή και κάποιον να με αγαπά γι’ αυτό που είμαι δεν νομίζω να έκανα κάτι τέτοιο. Το πολύ πολύ να έκανα λίγη δίαιτα, να πήγαινα και κανένα κομμωτήριο μέσα μέσα και στην τελική να μάζευα λεφτά για εκείνη την πλαστική μύτης! Αλλά να αλλάξω τα πάντα και δει δημόσια, θα το έκανα μόνο για να έχω κάτι να γράψω στο βλογ μου (not)!
Από την άλλη δεν ξέρω πως θα ένιωθα εγώ αν είχα κάτι ιδιαίτερα άσχημο πάνω μου αλλά αν είχα μια σχετικά φυσιολογική ζωή και κάποιον να με αγαπά γι’ αυτό που είμαι δεν νομίζω να έκανα κάτι τέτοιο. Το πολύ πολύ να έκανα λίγη δίαιτα, να πήγαινα και κανένα κομμωτήριο μέσα μέσα και στην τελική να μάζευα λεφτά για εκείνη την πλαστική μύτης! Αλλά να αλλάξω τα πάντα και δει δημόσια, θα το έκανα μόνο για να έχω κάτι να γράψω στο βλογ μου (not)!
Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009
Dating 101
Α: άντρας συνοδός
dS: εγώ
Με Italics το τι σκεφτόμουν
Α: Που θέλεις να πάμε τωρά? (μετά από φαγητό και βόλτα στη Λήδρας)
dS: Δεν ξέρω? Τι επιλογές έχω?!
Α: Πάμε κάπου που φαίνεται όλη η Λευκωσία?
dS: Στο Σκαλί?
Α: Όι. Κάπου αλλού στα Λατσιά.
dS: ΟΚ! Πάμε. (ευκαιρία να μάθω και άλλα μέρη)
Φτάνουμε κάπου στην ερημιά και σταματούμε για να κάνει και ένα τσιγάρο αφού του ζήτησα ευγενικά πριν να μην καπνίσει πάνω στο χοιρινό μου.
dS: Ξέρεις πως λενε τζείνο τον αστερισμό (δείχνω γυρισμένη προς το παράθυρο) που μοιάζει με Τοξότη? (Το Αλτσχάϊμερ μου μέσα, πως τον λεν, εν να σπάσω). Είχα ένα φίλο που μου τα μάθαινε...
Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι στην πλάτη της θέσης μου και εκείνον να μυρίζει τα μαλιά μου
dS: (WTF?! ... Ερημιά+αστέρια = textbook περίπτωση εθελούσιου ξεμοναχιάσματος. OMG! Πόσον ηλίθια είμαι?! )
dS: (Γυρίζοντας) Εν κάμνεις τζείνο το τσιγάρο καλύτερα?!
Νομίζω χρειάζομαι επειγόντως οδηγίες για dating!
---------------------------------------------------------------------
Γενική διευκρίνηση και τοποθέτηση: Το ότι ο συγκεκριμένος εγούσταρε εκατάλαβα το. ΤΟΣΟΝ ηλίθια και αφελής εν είμαι! Αλλά εκεί που χωλαίνει το CV μου είναι στον τομέα 'εμπειρία'. Εξού και δεν έκαμα κατευθείαν τον συνειρμό: ερημιά+θέα=ξεμονάχιασμα, αλλά ούτως ή άλλως υπέθεσα ότι η μέχρι στιγμής στάση μου θα τον απέτρεπε από παρόμοιες επιχειρήσεις (το default mode μου είναι keep your distance). Βγήκα μαζί του γιατί είχε τα κότσια να το ζητήσει (δις) χωρίς μεσολαβήσεις και inside πληροφορίες και γιατί μπορούσε να αρθρώσει μία ολοκληρωμένη άποψη. Επίσης, γιατί αποφάσισα να μην απορρίπτω τον κόσμο από την πρώτη ματιά. Το ότι είχε τα αρχ%*α να δοκιμάσει κάτι χωρίς να γίνει πιεστικός είναι υπέρ του. Εξάλλου, το ότι βγήκα μαζί του δεν σημαίνει οτιδήποτε. Δεν θυμάμαι να υπέγραψα κάτι και δεν νομίζω ότι κοροϊδεύω κανέναν εφόσον η στάση μου δεν παραπλάνησε κανέναν. (Πάντως, φαντάζομαι η παρέα μου ήταν αρκετά καλή γιατί θέλει να με ξαναδεί!) Having said that, έχω πρόβλημα με το να απορρίπτω κόσμο. Δεν μπορώ να ρίξω χυλόπιττα, νιώθω άσχημα για τον άλλο. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει και ότι θα του κάτσω! Απλά συνήθως όταν διακρίνω ενδιαφέρον από κάπου που δεν θα ήθελα απομακρύνομαι διακριτικά (βασικά δεν με ξαναβλέπουν!) ούτως ώστε να αποφύγω την ανάγκη για ανοικτή τοποθέτηση (είπαμε είμαι Ζυγός!). Βασικά, ό,τι και να γίνει τζείνον τον οδηγό χρειάζομαι τον!
dS: εγώ
Με Italics το τι σκεφτόμουν
Α: Που θέλεις να πάμε τωρά? (μετά από φαγητό και βόλτα στη Λήδρας)
dS: Δεν ξέρω? Τι επιλογές έχω?!
Α: Πάμε κάπου που φαίνεται όλη η Λευκωσία?
dS: Στο Σκαλί?
Α: Όι. Κάπου αλλού στα Λατσιά.
dS: ΟΚ! Πάμε. (ευκαιρία να μάθω και άλλα μέρη)
Φτάνουμε κάπου στην ερημιά και σταματούμε για να κάνει και ένα τσιγάρο αφού του ζήτησα ευγενικά πριν να μην καπνίσει πάνω στο χοιρινό μου.
dS: Ξέρεις πως λενε τζείνο τον αστερισμό (δείχνω γυρισμένη προς το παράθυρο) που μοιάζει με Τοξότη? (Το Αλτσχάϊμερ μου μέσα, πως τον λεν, εν να σπάσω). Είχα ένα φίλο που μου τα μάθαινε...
Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι στην πλάτη της θέσης μου και εκείνον να μυρίζει τα μαλιά μου
dS: (WTF?! ... Ερημιά+αστέρια = textbook περίπτωση εθελούσιου ξεμοναχιάσματος. OMG! Πόσον ηλίθια είμαι?! )
dS: (Γυρίζοντας) Εν κάμνεις τζείνο το τσιγάρο καλύτερα?!
Νομίζω χρειάζομαι επειγόντως οδηγίες για dating!
---------------------------------------------------------------------
Γενική διευκρίνηση και τοποθέτηση: Το ότι ο συγκεκριμένος εγούσταρε εκατάλαβα το. ΤΟΣΟΝ ηλίθια και αφελής εν είμαι! Αλλά εκεί που χωλαίνει το CV μου είναι στον τομέα 'εμπειρία'. Εξού και δεν έκαμα κατευθείαν τον συνειρμό: ερημιά+θέα=ξεμονάχιασμα, αλλά ούτως ή άλλως υπέθεσα ότι η μέχρι στιγμής στάση μου θα τον απέτρεπε από παρόμοιες επιχειρήσεις (το default mode μου είναι keep your distance). Βγήκα μαζί του γιατί είχε τα κότσια να το ζητήσει (δις) χωρίς μεσολαβήσεις και inside πληροφορίες και γιατί μπορούσε να αρθρώσει μία ολοκληρωμένη άποψη. Επίσης, γιατί αποφάσισα να μην απορρίπτω τον κόσμο από την πρώτη ματιά. Το ότι είχε τα αρχ%*α να δοκιμάσει κάτι χωρίς να γίνει πιεστικός είναι υπέρ του. Εξάλλου, το ότι βγήκα μαζί του δεν σημαίνει οτιδήποτε. Δεν θυμάμαι να υπέγραψα κάτι και δεν νομίζω ότι κοροϊδεύω κανέναν εφόσον η στάση μου δεν παραπλάνησε κανέναν. (Πάντως, φαντάζομαι η παρέα μου ήταν αρκετά καλή γιατί θέλει να με ξαναδεί!) Having said that, έχω πρόβλημα με το να απορρίπτω κόσμο. Δεν μπορώ να ρίξω χυλόπιττα, νιώθω άσχημα για τον άλλο. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει και ότι θα του κάτσω! Απλά συνήθως όταν διακρίνω ενδιαφέρον από κάπου που δεν θα ήθελα απομακρύνομαι διακριτικά (βασικά δεν με ξαναβλέπουν!) ούτως ώστε να αποφύγω την ανάγκη για ανοικτή τοποθέτηση (είπαμε είμαι Ζυγός!). Βασικά, ό,τι και να γίνει τζείνον τον οδηγό χρειάζομαι τον!
Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009
"Ανακοίνωση"
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΣΟΧΗ!
"Αν δείτε μία φωτογένεια, γένους θηλυκού, να κυκλοφορεί αποπροσανατολισμένη στη Λευκωσία προσπαθήστε να την πιάσετε κουβέντα και ειδοποιείστε με ΑΜΕΣΑ στο 99ΧΧΧΧΧΧ ή πάρτε τηλέφωνο την αστυνομία. Θα δωθούν αξιόλογα εύρετρα (μια κούτα γαριδάκια του Λαϊκού). Είναι δική μου και με έχει εγκαταλείψει σκληρά και αλύπητα, ελπίζω λόγω κάποιου ατυχήματος ή παρεξήγησης και όχι μόνιμα. "
"Αν δείτε μία φωτογένεια, γένους θηλυκού, να κυκλοφορεί αποπροσανατολισμένη στη Λευκωσία προσπαθήστε να την πιάσετε κουβέντα και ειδοποιείστε με ΑΜΕΣΑ στο 99ΧΧΧΧΧΧ ή πάρτε τηλέφωνο την αστυνομία. Θα δωθούν αξιόλογα εύρετρα (μια κούτα γαριδάκια του Λαϊκού). Είναι δική μου και με έχει εγκαταλείψει σκληρά και αλύπητα, ελπίζω λόγω κάποιου ατυχήματος ή παρεξήγησης και όχι μόνιμα. "
"ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΘΑ ΦΑΡΜΑΚΩΘΩ!"
ΥΓ: Θέλω να ξέρω τι κάμερα χρησιμοποιούν για να βλέπονται όλες αυτές στην τηλεόραση που από κοντά είναι χάλια και γιατί δεν την χρησιμοποίησαν και για μένα που εκ του σύνεγγυς είμαι και μία κουκλάρα! Κυκλώματα παιδί μου, τι να πεις?!
Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009
New Year!
Δεν μ’ αρέσουν οι απολογισμοί και δεν κάνω ποτέ new years resolution. Για μένα η πρωτοχρονιά είναι απλά μια άλλη μέρα μετά την οποία θα πρέπει να θυμάμαι να αλλάζω τη χρονολογία στις ημερομηνίες μου.
Πέρσι, όμως, τέτοια εποχή με είχε πιάσει μια μικρή κατάθλιψη του τύπου τι κάνω με τη ζωή μου και που πάω από δω και πέρα. Με είχε πιάσει για πρώτη φορά η κρίση των late twenties και η συνειδητοποίηση του ότι μεγαλώνω (και μυαλό δε βάζω). Είχα χωρίσει και πριν μερικούς μήνες, ένωθα μόνη και έρημη, βλογ δεν είχα τότε να τα πω να ξαλαφρώσω, πήρα τον ακατανόμαστο μες στα μαύρα μεσάνυκτα. Με βοήθησε κάπως δε λέω αλλά η γενική μαυρίλα δεν πέρασε. Ουσιαστικά, το μεγαλύτερο μέρος του 2008 πέρασε ζώντας μηχανικά και κλείνοντας ακαδημαϊκές εκκρεμότητες χωρίς ουσιαστικά να αφήνω τον εαυτό μου να πολυσκεφτεί το τι νιώθω. Γιατί τα θυμάμαι όλα αυτά? Γιατί χωρίς να έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό στη ζωή μου -ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει- φέτος τέτοια εποχή (τον τελευταίο καιρό δηλαδή) νιώθω αισιόδοξη. Την κρίση της ηλικίας την πέρασα πριν καν να έρθουν τα γενέθλια μου και για πολύ λίγο, νιώθω πιο ώριμη και ταυτόχρονα λιγότερο λογική (das ist gude!) και για πρώτη φορά έχω την εντύπωση ότι η ζωή μου παίρνει το σωστό δρόμο. Ξυπνάω το πρωϊ και ενώ ακόμα δεν βρίσκω κάποιον ιδιαίτερο λόγο για να σηκωθώ στην ώρα μου (και μάλλον δεν θα βρω ποτέ!), εντούτοις χαμογελάω και βρίσκω πολύ περισσότερους λόγους για να χαμογελάσω κάθε μέρα. Βέβαια, κοιμάμαι εναλλάξ στις δύο πλευρές του κρεβατιού μου για να ‘κάτσει’ ομοιόμορφα πράγμα που θα ήταν πιο εύκολο αν κοιμόταν κάποιος πλάι μου, αλλά μικρό το κακό!
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά? Γιατί, εν μέρει, το χρωστάω και στο βλογ μου και κατά συνέπεια και σε όλους εσάς (όποιοι και να είστε) και σήμερα –πρώτη μέρα του 2009- θέλω να σας πω ευχαριστώ και καλή συνέχεια με τη νέα χρονιά που προμηνύεται αισιόδοξη!
Πέρσι, όμως, τέτοια εποχή με είχε πιάσει μια μικρή κατάθλιψη του τύπου τι κάνω με τη ζωή μου και που πάω από δω και πέρα. Με είχε πιάσει για πρώτη φορά η κρίση των late twenties και η συνειδητοποίηση του ότι μεγαλώνω (και μυαλό δε βάζω). Είχα χωρίσει και πριν μερικούς μήνες, ένωθα μόνη και έρημη, βλογ δεν είχα τότε να τα πω να ξαλαφρώσω, πήρα τον ακατανόμαστο μες στα μαύρα μεσάνυκτα. Με βοήθησε κάπως δε λέω αλλά η γενική μαυρίλα δεν πέρασε. Ουσιαστικά, το μεγαλύτερο μέρος του 2008 πέρασε ζώντας μηχανικά και κλείνοντας ακαδημαϊκές εκκρεμότητες χωρίς ουσιαστικά να αφήνω τον εαυτό μου να πολυσκεφτεί το τι νιώθω. Γιατί τα θυμάμαι όλα αυτά? Γιατί χωρίς να έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό στη ζωή μου -ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει- φέτος τέτοια εποχή (τον τελευταίο καιρό δηλαδή) νιώθω αισιόδοξη. Την κρίση της ηλικίας την πέρασα πριν καν να έρθουν τα γενέθλια μου και για πολύ λίγο, νιώθω πιο ώριμη και ταυτόχρονα λιγότερο λογική (das ist gude!) και για πρώτη φορά έχω την εντύπωση ότι η ζωή μου παίρνει το σωστό δρόμο. Ξυπνάω το πρωϊ και ενώ ακόμα δεν βρίσκω κάποιον ιδιαίτερο λόγο για να σηκωθώ στην ώρα μου (και μάλλον δεν θα βρω ποτέ!), εντούτοις χαμογελάω και βρίσκω πολύ περισσότερους λόγους για να χαμογελάσω κάθε μέρα. Βέβαια, κοιμάμαι εναλλάξ στις δύο πλευρές του κρεβατιού μου για να ‘κάτσει’ ομοιόμορφα πράγμα που θα ήταν πιο εύκολο αν κοιμόταν κάποιος πλάι μου, αλλά μικρό το κακό!
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά? Γιατί, εν μέρει, το χρωστάω και στο βλογ μου και κατά συνέπεια και σε όλους εσάς (όποιοι και να είστε) και σήμερα –πρώτη μέρα του 2009- θέλω να σας πω ευχαριστώ και καλή συνέχεια με τη νέα χρονιά που προμηνύεται αισιόδοξη!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)